Czy aby ćwiczyć potrzeba drogiego sprzętu sportowego? Drogi sprzęt sportowy typu nowe ubrania, buty pomoże usprawnić trening jednak tylko wtedy gdy w parze z nim idzie odpowiednia motywacja. Na początek wystarczy dobre obuwie sportowe z elastyczną podeszwą, oraz komplet ubrań koszulka, spodenki. Wcale nie są potrzebne sportowe gadżety, bez odpowiedniej motywacji pieniądze wydane na akcesoria treningowe będą wyrzucone w błoto. Czy ćwiczyć, jeśli pojawią się zakwasy?Tak, ponieważ dodatkowa aktywność powoduje lepsze rozprowadzenie tlenu w organizmie co przyśpiesza ogólną regenerację mięśni po treningu. Najlepszym rozwiązaniem będzie trening aerobowy na tętnie równym 60-70% naszego tętna maxymalnego. Jednak gdy ból jest na tyle silny, że ciężko jest nam się podnieść z łóżka z reguły lepiej odpocząć około 48h aż zakwasy same ustąpią, a my unikniemy będąc na diecie mogę zrobić sobie jakieś odstępstwa? Ogólnie wszystko jest dla ludzi, ale trzeba zapamiętać o zachowaniu odpowiedniego umiaru. Jeśli codziennie ciężko pracujemy na siłowni a zaraz potem pożeramy pizzę lub inne niezdrowe przekąski to czy w ogóle jest sens chodzić na siłownię i wkładać w to tyle wysiłku?? Mają ulubioną zasadą jest 80:20 z czego 80 to produkty wchodzące w skład mojej zdrowej diety, natomiast 20% są to drobne odstępstwa od często należy ćwiczyć, aby mieć dobre rezultaty ?Według najnowszych zaleceń WHO najlepiej dbać codziennie o odpowiednią aktywność. Jedynie systematyczne ćwiczenia zapewnią nam lepszą kondycję, poprawę wyglądu i dobre samopoczucie. Dlatego przed rozpoczęciem treningów należy zastanowić się i realnie określić, ile czasu jesteśmy w stanie na nie poświęcić. Im dłuższe plany, tym lepiej. Dla osób które zaczynają swoją przygodę, lepiej zacząć od mniejszej ilości treningów tygodniowo 2-3 sesje będą dobrym wyborem dla poprawy samopoczucia i ogólnego nie muszę już stosować żadnych diet?Zbyt intensywnie dobrane ćwiczenia bez odpowiedniej diety mogą nawet spowodować tycie! Podczas ćwiczeń ważne są bowiem dwa elementy. Po pierwsze - energia pobierana jest z węglowodanów, które przyswajamy z produktów spożywczych, takich jak pieczywo, kasze, makarony, ryż. Po drugie - podczas ciężkiego treningu białka, z których zbudowane są nasze mięśnie, ulegają rozpadowi. Jeżeli nie uzupełnimy tych węglowodanów i białek w organizmie (jedząc chude mięso, ser biały, ryby, jaja), nie dojdzie do procesu regeneracji. A nasza przemiana całkowita przemiana materii zamiast przyśpieszać zacznie po prostu zwalniać i otrzymamy odwrotne rezultaty od tych które sobie ćwiczeniach najlepiej nie jeść?GŁUPOTA!! Podczas każdego rodzaju wysiłku czerpiemy energię wykorzystujemy energię ,oraz uszkadzamy strukturę mięśni która wymaga odpowiedniej ilości białka do późniejszej regeneracji. Jeśli chcemy utrzymać masę mięśniową i odpowiednie spalanie tkanki tłuszczowej także po treningu, musimy więc jak najszybciej uzupełnić zużytą w czasie ćwiczeń energię. Dzięki temu organizm po wykonanej pracy nie będzie czerpał energii z mięśni, ale z zapasów tłuszczów w organizmie - a my dzięki temu dalej zacząć?- Po zapoznaniu się z powyższym opisem, jeśli jesteś zainteresowany współpracą wybierz pakiet który Cię interesuje - Następnie załóż swoje indywidualne konto, przez które uzyskasz dostęp do materiałów i pełnego kontaktu ze mną - Każdorazowa wpłata i zaznaczenie opcji która Cię interesuje przedłuża ważność Twojego konta na wykupiony odpowiednio czas (5dni roboczych jest to czas jaki potrzebuję na rozpisanie Tobie planu ćwiczeń, oraz zaleceń żywieniowych) - Wypełnij formularz, który będzie załączony, dodaj pomiary i zdjęcia - Po spełnieniu wszytkich kroków uzyskujesz dostęp do konta i zawartych w nim materiałów i zakładek, zależnych od wybranego pakietu (atlasu ćwiczeń, przepisów, messengera). Dodatkowo możesz dodać badania krwi, które pomogą mi dobrać plan dla Ciebie.
Pozwala na wyrównanie dysproporcji pomiędzy dwiema stronami ciała. Ruch wiosłowania hantlem jest bardzo podobny do wiosłowania sztangą, natomiast hantel powala na nieco inny chwyt i dłuższy zakres ruchu. Stań ze stopami ustawionymi obok siebie i oprzyj się jedną stroną o ławkę lub nieco wyższy stojak.
Młody mężczyzna robi przysiad ze sztangą na plecach na świeżym powietrzu – Stockowy materiał wideoMłody mężczyzna robi przysiad ze sztangą na plecach na świeżym powietrzu - Zbiór materiałów filmowych royalty-free (Sztanga)OpisA handsome young man training outdoors by doing a barbell back kluczoweSztanga Wideo,Ćwiczenia siłowe Wideo,Aktywny tryb życia Wideo,Ciężary Wideo,Czas rzeczywisty Wideo,Dbałość o ciało Wideo,Determinacja Wideo,Dobre samopoczucie Wideo,Dorosły,Dzień Wideo,Film - Obraz filmowy Wideo,Format HD Wideo,Horyzontalny Wideo,Indywidualność Wideo,Jedna osoba Wideo,Kucać - Pozycja fizyczna Wideo,Kulturystyka Wideo,Lokalizacja poza USA Wideo,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat beztantiemowych materiałów wideo lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami wideo.
5. Przysiad ze sztangą z tyłu czy z przodu? Zarówno przysiady ze sztangą trzymaną na barkach, jak i te ze sztangą trzymaną na plecach wpływają pozytywnie na rozwój mięśni czworogłowych i na ogólną poprawę wyników sportowych. Nie można stwierdzić, która wersja jest lepsza, gdyż obie są dobre i mają swoje wady i zalety.
Jak prawidłowo wykonać ćwiczenie Stań ze sztangą trzymaną na plecach, ze stopami ustawionymi na szerokość bioder. Stopy ustaw równolegle do siebie lub z lekką rotacją zewnętrzną, kolana skieruj na zewnątrz na wysokość drugiego i trzeciego palca u stopy. Głowę ustaw w przedłużeniu kręgosłupa – wzrok skierowany przed siebie. Napnij mięśnie pośladkowe i brzucha. Weź głęboki wdech, napnij brzuch i cały czas napieraj mięśniami na ściany jamy brzusznej. Ruch rozpocznij od wyrzucenia bioder w tył, zachowując przy tym naturalne ustawienie miednicy. Usiądź ze sztangą w dół, zachowując stabilny kręgosłup i kolana skierowane na zewnątrz. Ułożenie tułowia powinno być jak najbliższe linii prostej. Wstań ze sztangą, prostując jednocześnie stawy biodrowe i kolanowe. Wstając ze sztangą wykonaj mocny wydech, co pomoże jeszcze bardziej zaangażować mięśnie stabilizujące tułów. Stojąc, cały czas trzymaj spięte pośladki i brzuch. Główne zaangażowane mięśnie czworogłowy pośladkowe (wielki, średni i mały) grupa kulszowo-goleniowa (dwugłowy uda, półścięgnisty, półbłoniasty)
W kolejnym odcinku z cyklu #SERIE , przysiad ze 100 kilogramową sztangą za głową wykona Krystian (17 lat, 72 kg)Jest to jedna z 5 serii roboczych przysiadów
Utrata prawidłowej postury:– nabierz powietrze w płuca, wstrzymaj oddech i napnij mocno brzuch– przed ćwiczeniem zaktywizuj mięśnie stabilizujące, np. wykonując plankKoślawienie kolan:– zrotuj kolana na zewnątrz– rozciągnij grupę mięśni przywodzicieli– przed ćwiczeniem zaktywizuj mięśnie pośladkoweOdrywanie pięt od podłogi:– rozciąganie tylnej grupy mięśni podudzia przed ćwiczeniem– rollowanie tylnej grupy mięśni podudzia przed ćwiczeniem– mobilizacja stawu skokowego
Przysiad ze sztangą jest jednym z najbardziej angażujących ćwiczeń. Regularne ćwiczenia ze sztangą i stojakami do przysiadu pozwolą Ci uzyskać szczupłą i harmonijną sylwetkę. Dodatkowo redukują skutecznie cellulit, wyszczuplają uda oraz zaokrąglają pośladki. Na efekty wystarczy poczekać niecały miesiąc.
Przysiady to jedno z najprostszych, a zarazem najtrudniejszych ćwiczeń. Tak, to się nie wyklucza! To ćwiczenie, które wykonujemy dosłownie od dziecka. Techniką więc teoretycznie mamy opanowaną. A tak naprawdę to tu pojawia się trudność! A nawet gdy opanujemy poprawne wykonane przysiadu, to kolejne wariacje - na przykład przysiady ze sztangą - wprowadzają zamieszanie w naszym treningu. Przyjrzyjmy się zatem, jak prawidłowo robić przysiady ze sztangą. Jak prawidłowo robić przysiady ze sztangą? Przysiady ze sztangą – jak robić? Przysiady to jedno z tych najprostszych ćwiczeń, które wzmacniają i modelują mięśnie ud oraz pośladków. Choć trudne do wykonania poprawnie technicznie uchodzi za jedno z najpopularniejszych ćwiczeń funkcjonalnych. Imituje bowiem ruchy życia codziennego – takie jak siadanie i kucanie – więc z chętnie od niego zaczynamy trening. Podczas wykonywania przysiadów pracują przede wszystkim pośladki, a więc mięsień mały, średni i duży, oraz uda, czyli mięsień czworogłowy i dwugłowy. Gdy do przysiady dodamy pracę ze sztangą, zaczynają pracować kolejne partie mięśni. Uruchamiają się wtedy nie tylko ramiona, czyli biceps i triceps, lecz także całe plecy, a nawet brzuch! Przysiady ze sztangą są wszechstronnym ćwiczeniem, które gwarantuje spektakularne efekty. Jak prawidłowo robić przysiady ze sztangą, aby zobaczyć szybkie rezultaty? Zacznijmy od techniki poprawnego przysiadu. Połóż sztangę przed stopami. Rozstaw nogi na szerokość barków. Stopy powinny być w delikatnie zrotowane na zewnątrz, palce lekko kieruj do zewnątrz. To pozycja, która wymusi naszą prawidłową pozycję i uniemożliwi koślawienie kolan. Następnie napnij porządnie brzuch i pośladki. Cofnij biodra do tyłu i skup się na tym, aby ciężar ciała oparty był w całości na piętach. Nie odrywaj stóp od podłoża. Kiedy wycofasz biodra, bardzo powoli zacznij schodzić w dół. Zwróć uwagę na prostą sylwetkę. Nie pochylaj się do dołu ani do przodu. Plecy powinny cały czas mieć naturalną krzywiznę. Kolana nie wystają poza linię palców stóp. Zatrzymaj się w momencie, gdy nogi znajdą się pod kątem prostym. W tym momencie złap sztangę, która leży przed tobą. Chwyć ją nachwytem. Pamiętaj, aby dłonie rozstawić szerzej niż na szerokość barków. Przyciągnij sztangę na wysokość klatki piersiowej. Powoli zacznij wracać do pozycji startowej. Zatrzymaj się na górze. Wyciągnij ręce ze sztangą do góry, nad głowę. Opuść dłonie tak, by sztanga ponownie znalazła się przy klatce piersiowej. Zejdź niżej, ale nie odkładaj już sztangi na podłogę. Efekty przysiadów z obciążeniem są znacznie lepsze niż przysiadów bez obciążenia. Z ćwiczenia na pośladki i uda przysiady ze sztangą stają się ogólnorozwojowym ćwiczeniem na mięśnie pleców, brzucha, łydek. Należy jednak odpowiednio wybrać ciężar do ćwiczeń. Jaka sztanga do przysiadów? Jaka sztanga do przysiadów? Skoro już wiemy, jak robić przysiady ze sztangą, zastanówmy się, jaka sztanga do przysiadów będzie najlepsza. Zdecydowanie zacznij ćwiczyć z mniejszym ciężarem. Z czasem może go oczywiście zwiększyć. Na początek zdecydowanie wystarczy 15 kg. Możesz wziąć nawet 8 czy 10 kg. Wszystko zależy od twoich indywidualnych predyspozycji, kondycji i wytrzymałości. Pamiętaj, aby dobrać ciężar tak, aby udało ci się wykonać trzy, cztery serie ćwiczeń, z czego w każdej serii masz wykonać aż 10 powtórzeń. Obciążenie możesz zwiększać raz w tygodniu lub raz na 2 tygodnie. Dzięki temu szybciej zauważysz efekty ćwiczeń. Przysiady ze sztangą dla dziewczyn Przysiady ze sztangą to nie tylko ćwiczenie dla kulturystów. Z powodzeniem przysiady ze sztangą dla dziewczyn także są wskazane! Jeśli opanujesz prawidłową techniką, obciążenie będzie tylko niewielkim utrudnieniem. Możesz wykonywać klasyczne przysiady ze sztangą, przysiady ze sztangą tyłem. Najpopularniejszą formą przysiadów ze sztangą dla dziewczyn są chyba przysiady ze sztangą trzymaną na plecach. To ćwiczenie mniej męczy, umożliwia większą liczbę powtórzeń i daje możliwość zwiększenia obciążenia.
Przysiady z masą ciała. 1. Przysiad podstawowy. Mastering idealny przysiad pomoże Ci we wszystkich nadchodzących ćwiczeniach. Stań prosto ze stopami rozstawionymi na szerokość bioder, palcami skierowanymi do przodu, szyją wyprostowaną i napiętymi mięśniami brzucha. Wyciągnij ręce przed siebie. Trzymaj je prosto z dłońmi
Przysiad to ćwiczenie, które zmusza do pracy mięśnie ud i pośladków. Przysiad ze sztangą trzymaną na plecach to bardziej zaawansowany wariant tego ćwiczenia. Czy warto ćwiczyć ze sztangą? Co możesz osiągnąć? Osobom, które ćwiczą rekreacyjnie, sztanga wydaje się atrybutem „pakerów” i kulturystów, przeznaczonym do rozwijania imponującej klatki piersiowej i pleców. Tymczasem możesz wykorzystać sztangę również do treningu dolnych partii ciała. Przysiad ze sztangą trzymaną na plecach: mięśnie Przysiad jest uważany za flagowe ćwiczenie na mięśnie pośladkowe. Wszak według obiegowego powiedzenia „bez siadu nie ma zadu”. Wersja ze sztangą trzymaną na plecach niczym się pod tym względem nie różni. Jednak pośladki to nie jedyne mięśnie, które wyćwiczysz dzięki przysiadom. Podczas tego ćwiczenia pracują głównie mięśnie czworogłowe uda, częściowo również mięśnie dwugłowe. Przysiad ze sztangą trzymaną na plecach: sprzęt By wykonać przysiad ze sztangą trzymaną na plecach, potrzebujesz oczywiście… sztangi. By zyskać do niej dostęp, warto wybrać się do najbliższego klubu fitness lub na siłownię. Plusem takiego rozwiązania jest to, że na miejscu możesz zapytać instruktora o cenne wskazówki i skontrolować poprawność wykonania przysiadu ze sztangą trzymaną na plecach. Jeśli wolisz ćwiczyć w domu, możesz kupić sztangę – najprostszy zestaw to wydatek rzędu 200-300 zł. Uwaga! Przy przysiadach ze sztangą zalecane jest obuwie z płaską, twardą podeszwą. Z pewnością nie sprawdzą się amortyzowane buty przeznaczone do biegania czy podskoków na sali fitness. Niektórzy decydują się na ćwiczenia bez butów, tego jednak nie polecamy – przypadkowe opuszczenie ciężaru na nagą stopę w najlepszym wypadku przysporzy dużo bólu, w najgorszym zaś doprowadzi do trwałego urazu. Jeśli nie chcesz na samym początku przygody ze sztanga inwestować w specjalistyczne obuwie, możesz spróbować ćwiczyć w zwykłych, „szkolnych” trampkach. Przysiad ze sztangą trzymaną na plecach: technika Stań w rozkroku na szerokość barków. Sztangę umieść na plecach i trzymaj ją szeroko. Zepnij mięśnie brzucha i pośladków, a klatkę piersiową wysuń w przód. Palce stóp ułóż tak, by tworzyły kąt rozwarty. Plecy powinny być w pozycji neutralnie prostej – ani się nie garb, ani też nie pogłębiaj lordozy. Z wdechem ugnij kolana i opuszczaj się do momentu, gdy kolana i tyły ud będą w pozycji zbliżonej do kąta prostego. Przytrzymaj przez chwilę tę pozycję. Z wydechem wstań, dbając o to, by nie doszło do przeprostu w kolanach. Przysiad ze sztangą trzymaną na plecach: błędy Najczęstsze błędy do brak stabilności tułowia – kołysanie się do przodu i do tyłu lub niemożność utrzymania prostych pleców. Innym błędem jest wbijanie wzroku w podłogę. Powoduje to najczęściej opuszczenie głowy i w rezultacie ból odcinka szyjnego kręgosłupa. Nie należy też dopuszczać, by kolana „uciekały” do wewnątrz – to obniża efektywność treningu, podwyższa za to ryzyko urazów. By poczuć się pewnie, wykonując przysiad ze sztangą trzymaną na plecach, warto przećwiczyć ruch na sucho. Użyj do tego samego gryfu, bez dodatkowego obciążenia. W wersji minimalistycznej możesz także wykorzystać zwykły kij od szczotki.
| Яው ሰթиձοκ էմуфеп | Δሠск лխκታλωшխξա |
|---|
| Эν լолጰгу | Юкеኤа ወцፁзէ |
| Еզишуσ цацቡвсθ увилаዊ | ዜаσагиλут юτիфևшех ижኼти |
| Лቡжоψуቩ ψեлуմимεвс ጷρи | ዙчегаса о |
Uginanie ramion, stojąc ze sztangą; 2 serie do upadku mięśniowego, Wyciskanie sztangi w wąskim uchwycie, leżąc na plecach na ławce/podłodze; 2 serie do upadku mięśniowego, Wspięcia na palce, stojąc ze sztangą trzymaną na plecach; 3 serie do upadku mięśniowego, Deska na mięśnie brzucha; 3 serie do upadku mięśniowego.
Jeśli chodzi o ćwiczenia na nogi, to przysiady są chyba najbardziej popularnym ćwiczeniem, choć nie przez wszystkich lubianym. Dla niektórych przysiady, to przysiady, ale dla wielu sportowców przysiady to również właściwe ustawienie stóp przy przysiadach, położenie sztangi na plecach, ułożenie łokci względem sztangi, ułożenie dłoni, szerokość rozstawienia stóp, ustawienie kolan w trakcie ćwiczenia, kierowanie wzroku, ułożenie głowy, oddech, napięcie, prowadzenie sztangi w trakcie ćwiczenia itd. Ilość składowych, która ma znaczenia w trakcie ćwiczenia stanowi o jego sile i by sztanga stała się przyjacielem, a nie wrogiem. Sposób wykonania ćwiczenia, a głównie ułożenie sztangi (wysokie lub niskie) ma znaczący wpływ na mięśnie, które przejmują pracę i na ciężar jaki można podnieść. Niemniej istotne jest kierowanie stóp – na wprost, lub na zewnątrz. Warto zaznaczyć na samym początku, że prawidłowy przysiad interesuje nas tylko w kontekście przysiadu pod obciążeniem, czyli jako przysiady ze sztangą. Można wyróżnić dwie szkoły układania stóp przy przysiadach: Stopy ustawione równolegle – szkoła Kelly Starrett, a w polskich kręgach promowane ustawienie przez wielu fizjoterapeutów, a także przez Ryszarda Biernata. Jest to również szkoła FMS (choć Lee Burton i Gray Cook – twórcy FMS – chyba nie do końca mieszczą się w tej opinii). Szkoła reprezentowana głównie przez teoretyków sportu i fizjoterapeutów. Stopy ustawione pod kątem 15 – 30. Jest to szkoła wykorzystywana przez praktyków sportu, czyli w podnoszeniu ciężarów, dwuboju olimpijskim, a także promowane przez tuzów treningu siłowego jak Mark Rippetoe, Greg Everett, Klokov etc. Można uznać, że taki podział jest dość krzywdzący z uwagi na to, że jednych się piętnuje teoretyzmem, który sugeruje brak przełożenia na praktykę, ale nie do końca tak jest i nie zależy mi na takim przeciwstawieniu. W zasadzie dyskusja sprowadza się do rozmowy o wzorcach ruchowych i poprawnej technice. Zwykle idą one w parze, gdy mówimy o poprawnej technice, czy poprawnym wzorcu ruchowym. Ustawienie stóp ma znaczenie na głębokość siadu, ale także na zaangażowanie konkretnych mięśni no i oczywiście bezpieczeństwo przysiadu. Warto jednak rozróżnić dwie kwestie, które wiążą się z przysiadem. Otóż mona traktować go dwojako: Jako narzędzie diagnostyczne. Jako ćwiczenie atletyczne. Nie, nie jest to współmierne. Niestety ale nie da się sprowadzić narzędzia diagnostycznego do ćwiczenia atletycznego. Zwolennicy równoległego ustawienia stóp argumentują iż wzorzec ruchowy chodu, czy biegu, jest wzorcem ruchowym właściwego ustawienia stóp, a zatem ten wzorzec powinien być również utrwalany podczas przysiadów. Ale przecież wzorzec przysiadu, nie jest wzorcem chodu, czy biegu, tylko wzorcem przysiadu. Znamiennym jest fakt, że ustawienie stóp może być kwestią indywidualną i wynikającą z budowy bioder, mobilności i proporcji kości itd. Jednak w większości przysiad będzie wykonywany ze stopami skierowanymi… na zewnątrz. Narzędzie diagnostyczne Narzędzie diagnostyczne służy do testu mobilności. A ponieważ przysiady, a w szczególności przysiady ze sztangą nad głową idealnie się do tego nadaje, to tym bardziej jest ono świetnym probierzem. Dzięki niemu możemy testować mobilność obręczy barkowej, pleców, bioder, a dodatkowo, ustawienie stóp równolegle daje możliwość testowania mobilności stawów skokowych. Co więcej, daje nam ono wiedzę o dysproporcji siłowej, zaburzeniach ruchu, czy samej kontroli motorycznej. Ryszard Biernat – którego warto śledzić, gdyż ma bardzo dużą wiedzę – zwraca uwagę, że ustawienie stóp równolegle daje lepszą stabilność poprzez wydłużenie pola podstawy. Czy jednak wydłużenie pola podstawy ma realny wpływ na prawidłowość wykonania przysiadu? A może inaczej, czy skrócenie pola podstawy przełoży się realnie na utratę stabilności? Oczywiście może. Dopóty jednak “rzut środka ciężkości ciała pozostaje wewnątrz pola podstawy” (Janusz W. Błaszczyk “Kontrola stabilności postawy ciała”), dopóty też stabilność zostaje zachowana. Powołując się jeszcze na Błaszczyka, wielkość podstawy nie są czynnikami decydującymi o utrzymaniu stabilności – aktywna rola układu nerwowego w kontroli stabilności wprowadza dodatkowe czynniki decydujące o efektywności utrzymania postawy. (Janusz. W. Błaszczyk) Teoretycznie faktycznie można stwierdzić, że skracając długość pola podstawy dojdziemy do granicznej wartości, która realnie zaburzy układ, który pozostaje w stabilności. Praktyka jednak mówi, że złożoność wielu czynników, które odpowiadają za zachowanie stabilności, pozwalają na zniwelowanie negatywnego aspektu skrócenia długości postawy podczas wykonywania przysiadu z obciążeniem. Mówi również, że przysiad ze stopami ustawionymi na zewnątrz stwarza możliwość do uciekania kolan do środka: Widoczny jest tu wpływ idei popularnego fizjoterapeuty – Kelly Starrett. Mówi, że ustawienie stóp na zewnątrz powoduje zapadanie się kolan do środka podczas przysiadów. Czy faktycznie? Z praktyki wynika, że niekoniecznie, a utrzymywanie kolan zależy bardziej od siły wytworzonej rotacji zewnętrznej i mięśni odpowiadających za odwodzenie kolana na zewnątrz. Ponadto, aktywizacja jednostek motorycznych, które mają brać udział w ćwiczeniu jest tak samo ważna, jak pobudzenie układu nerwowego przed ciężkimi siadami. Aktywizacja może dotyczyć zarówno odwodzicieli, jak i mięśni pośladkowych, które bardzo często biorą niewystarczający udział w wykonaniu ćwiczenia. Ryzyko koślawienia kolan zatem istnieje niezależnie od ułożenia stóp i zależy przede wszystkim od siły, kontroli motorycznej i aktywizacji. Kelly zwraca uwagę także na łuk stopy, który zapada się wówczas, gdy kierujemy stopy na zewnątrz. Jest to oczywiście powiązane z koślawieniem kolan do środka, gdyż jeśli łuk się zapada, to za łukiem pójdzie i kolano. Problem jednak jest taki sam jak powyżej. Wzorce ruchowe? No i na końcu można dyskusję sprowadzić do wzorców ruchowych. Czyli jeśli ktoś siada jak kaczka, to też będzie tak biegał i skakał, a to już nie jest zgodne ze poprawnymi wzorcami skakania i biegania. Podobny problem można zauważyć w sportach walki, gdzie można spotkać się z przekonaniem, że trening siłowy powinien naśladować, odwzorowywać ruchy występujące podczas uderzeń, kopnięć, czy rzutów. Jednak nie. Trening siłowy ma stworzyć bazę motoryczną, która później będzie wykorzystana dalszym etapie treningu ukierunkowanego. Umiejętność wysokiego skakania nie ma wielkiego podobieństwa do technik walki, ale z całą pewności trening plyometryczny pozwala umiejętnie generować moc. Z kolei bazą treningu plyometrycznego będzie trening zwiększający poziom siły niezbędnej do przenoszenia przeciążeń w trakcie skoków. To, że przysiady ze sztangą będziemy robić ze stopami na zewnątrz, w niczym nie zaburza nam umiejętnego skakania, bo są to różne wzorce ruchowe. Nauka skakania, nie będzie nauką przysiadów. Dość jasno w tej kwestii przenoszenie się efektów treningowych wyraża się Greg Everett, który zdaje się być lepszym autorytetem jeśli chodzi o trening siłowy: “But gym training does not and cannot perfectly mimic play on the field. If we had to perform exactly in the gym as we did on the field, we could do virtually nothing in the gym. Strength training and the like is intended to develop basic athletic qualities, not finer sport-specific motor patterns—the latter are learned, developed and practiced with sport-specific training on the field.“ A zatem… Greg mówi, że rolą treningu siłowego nie jest perfekcyjne odwzorowywanie techniki – w tym wypadku – gry na boisku, a jego celem jest rozwijanie podstawowych cech motorycznych. Cała reszta pozostaje polem do popisu dla treningu specjalistycznego na boisku. Artykuł tyczący się szczegółu, jakim jest ustawienie stóp podczas przysiadów. I jeszcze jeden cytat: “Athletes need to be taught and practice proper jumping, landing, footwork mechanics in their sport-specific training, not in the weight room.” – Sportowcy muszą być nauczani i muszą praktykować odpowiednią mechanikę skoku, lądowania, pracy stóp w swoim treningu sportowym, a nie w siłowni. W podobny sposób wyraża się również Gray Cook – jeden z twórców FMS: “This is also the reason why we teach the loaded squat the way great lifters squat. The test squat and the loaded squat are two different patterns needed for two different skills.” A więc narzędzie testowe, nie jestem narzędziem, które ma być stosowane do wyniku sportowego. Czym innym zatem jest przysiad z obciążeniem, a czym innym jest przysiad, którego celem jest test mobilności, zaburzeń ruchu, równowagi, kontroli motorycznej. Biomechanikia Jeszcze jeden argument, choć dość zbieżny z powyższymi, ale przy użyciu słowa “biomechanika“. Zatem jeden przysiad będzie zgodny z wytycznymi biomechaniki, a zatem “naukowy”, natomiast drugi będzie typowo “sportowy” nastawiony na wyniki. Ale przecież biomechanika – oprócz wiedzy pozwalającej jak unikać kontuzji – ma wspierać w osiąganiu lepszych wyników poprzez swoje naukowe podejście. Przysiad w sporcie pod względem biomechanicznym będzie właściwy ten, który pozwoli osiągnąć lepsze wyniki. Dokładnie tak, jak sztanga która powinna iść w linii prostej nad środkiem ciężkości. I oczywiście faktem jest, że biomechanika często chroni przed patologią ćwiczeń sportowych. Wracając jeszcze raz do tematu relacji testów FMS (Functional Movement Screen), a ułożeniem stóp w trakcie przysiadu. Lee Barton i Gray Cook zwracają uwagę, że jeśli nie potrafisz wykonać prawidłowo przysiadu z rękoma w górze, to ograniczenia mobilności/elastyczności będą ograniczały również wydajność przysiadu pod obciążeniem. Zgadzają się jednak z tym, że przysiad ze sztangą, z obciążeniem, powinien być wykonywany ze stopami ułożonymi na zewnątrz. Wiele jednak zburzeń wzorców ruchowych nie jest problemem mobilności, czy elastyczności, ale siły. Budując siłę, często problemy mobilności same się rozwiązują. Punkt wyjścia? Aksjomaty? Czy tego typu rozważania wyczerpują odpowiedź odnośnie ułożenia stóp? Zakładam, że każdy, kto głosi jakąś tezę, ma ją gruntownie przemyślaną. Zwykle odmienne stanowiska wynikają nie z tego, ze mamy po prostu inne zdanie, ale wynikają z innego punktu wyjścia do rozważań. Jeśli sprowadzimy argumentację do aksjomatów, na które wszyscy się zgodzimy, wówczas możemy wspólnie śledzić, gdzie się rozmijamy i dlaczego. Jeśli jednak nie ma takich wspólnych aksjomatów i nie ma bazy wyjściowej, która jest wspólna, to i rozmowa jest utrudniona. Zasadza się ona wówczas wierze, przekonaniach, emocjach i “widzi mi się”. Czy zatem takie aksjomaty można znaleźć w samym przysiadzie i ułożeniu stóp? Na pewno można zadać szereg pytań. Indywidualizacja Punktem wyjścia do ułożenia stóp zawsze mogą być indywidualne warunki – anatomia i mobilność. Przykładowo budowa anatomiczna bioder i ułożenie głowy kości udowej w panewce biodra. Bardzo dobrze to widać u osób, które mają nieproporcjonalną budowę bioder. Jedna noga przy przysiadzie zachowuje się inaczej od drugiej. Nawet pomimo mobilizacji, korekcji itd. Na tym prostym przykładzie można zobaczyć, jak wielkie znaczenie ma sama anatomia. Zatem pierwszym krokiem powinny być testy diagnostyczne. I pomimo, że większość zawodników sportów siłowych ustawia stopy na zewnątrz, to będzie też część zawodników ze stopami ustawionymi równolegle. Mądrość ciała jest zwykle taka, że ciało samo ustawia się tak, by wygenerować największa siłę w najbardziej efektywny sposób. Stąd przed pchnięciem samochodu najpierw się opieramy, potem napinamy całe ciało, wstrzymujemy oddech i dopiero wówczas wytwarzamy siłę pchnięcia. I to tak intuicyjnie. Zawodnicy w podobny sposób ustawiają stopy robiąc ciężkie przysiady ze sztangą. Intuicyjnie. Celem wytworzenia największej siły. Po drugiej stronie stoi kompensacja, jaka powstaje przy braku siły, mobilności, czy braku kontroli motorycznej. Czy to wyczerpuje temat? Oczywiście, że nie. Teoretycznie można wziąć mnóstwo czynników pod uwagę, wyjątków od reguł, poszukiwania różnych dróg i przedstawiania innych tez. Z całą pewnością jednak może być to dobry wstęp do własnych poszukiwań optymalnego przysiadu, poczynając od bazy, jaką jest ustawienie stóp. Praktycznie jednak wolę ustawiać stopy na zewnątrz. Lepiej czuję pracę pośladków, przywodziciele angażują się mocniej do pracy, kolano przestało boleć i nie mam problemu z biodrami. Zmienia się dla mnie też sama struktura przysiadu, pozwalająca dźwigać większe ciężary.
kXUoy. u1rqere43e.pages.dev/79u1rqere43e.pages.dev/58u1rqere43e.pages.dev/67u1rqere43e.pages.dev/14u1rqere43e.pages.dev/95u1rqere43e.pages.dev/23u1rqere43e.pages.dev/15u1rqere43e.pages.dev/49
przysiad ze sztangą na plecach
