Z Wikipedii, wolnej encyklopedii. Nieetyczne eksperymenty na ludziach to eksperymenty na ludziach, które naruszają zasady etyki lekarskiej . Takie praktyki obejmowały odmawianie pacjentom prawa do świadomej zgody , wykorzystywanie struktur pseudonaukowych , takich jak nauka o rasie , oraz torturowanie ludzi pod przykrywką badań. Podziel się:Rosyjscy senatorzy opowiedzieli o "tajnych eksperymentach", które zamieniły ukraińskich żołnierzy w "najokrutniejsze potwory" - donoszą propagandowe media. Takie wnioski miałyby wynikać rzekomo z badań krwi wojskowych. "Rosja sięgnęła dna" - komentuje portal "Nexta".Propagandyści przekonują, że "tajne eksperymenty" zamienili ukraińskich żołnierzy w „najokrutniejsze potwory” (EPA, PAP, Dmytro Smolyenko) - Naukowiec zaangażowany w program badań nad bronią biologiczną i chemiczną uciekł z Korei Północnej. Ma ze sobą pendrive'a z dowodami na nieludzkie eksperymenty przeprowadzane przez eksperyment na ludziach translations eksperyment na ludziach Add forsøg på mennesker Nawet, jeśli to możliwe, żaden naukowiec nie odważy się robić takich eksperymentów na ludziach. Selv om de kunne, ville ingen vove at udføre den slags forsøg på mennesker. Do eksperymentów na ludziach Schedlowski wymyślił niesamowity zielony napój. Med henblik på eksperimenter på mennesker udviklede Schedlowski den forvirrende grønne drik. Literature Nie zgadzałem się na eksperymenty na ludziach. Jeg vil ikke eksperimentere på folk. Eksperymenty na ludziach. Eksperimenter på folk til at gøre det. Jak eksperymenty na ludziach mają to zmienić? Hvordan kan eksperimenter på mennesker ændre det? Przedmiot: Domniemane eksperymenty na ludziach przeprowadzane przez turecką armię Om: Beskyldninger mod det tyrkiske militær for eksperimenter på mennesker EurLex-2 Tak, w raporcie o eksperymentach na ludziach. Jeg skal notere den efter " ulovlige menneskeforsøg ". W tym ostatnim widział przeprowadzanie eksperymentów na ludziach. Det påstås, at han udførte eksperimenter med mennesker. WikiMatrix Nawet, jeśli to możliwe, żaden naukowiec nie odważy się robić takich eksperymentów na ludziach. Selv om de kunne, ville ingen vove at udføre den slags forsøg på mennesker. Pytaliśmy o eksperymenty na ludziach, a gdy znaleźliśmy odpowiedzialnego, okazało się, że ma bezpośredni związek z panem. Vi spørger om menneskelige eksperimenter og da vi finder den ansvarlige, har han direkte forbindelse til Dem. Szczerze wierzę, że wraz z Brightborn prowadzą eksperymenty na ludziach. Jeg tror, at de og Brightborn eksperimenterer med mennesker. A ona: " Gadaj z komisją od eksperymentów na ludziach ". Hun sagde, " Man får det menneskelige forsøgspersons udvalg godkendelse til dette. " QED Może to jakiś rodzaj eksperymentu na ludziach. Et slags menneskelig eksperiment. Potrzebuję funduszy na eksperymenty na ludziach. Jeg skal bruge lidt midler til forsøg med mennesker. Przeprowadzał eksperymenty na żywych ludziach, bo byli komunistami. Eksperimenter med levende menneskers hjerne, fordi de var kommunister, den slags ting. Literature Przeprowadzone podczas wojny niemieckie eksperymenty na żywych ludziach miały wielkie znaczenie naukowe. De tyske eksperimenter på levende mennesker under krigen var af stor betydning for videnskaben. Literature Twoim zdaniem Departament przeprowadza eksperymenty genetyczne na ludziach? Så du mistænker Forsvarsministeriet for at eksperimentere med genmodificering på mennesker? Zazwyczaj nie robimy eksperymentów na żywych ludziach. Som regel eksperimenterer vi ikke med levende mennesker. Eksperymenty na ludziach i innych naczelnych dla celów klasyfikacji wydają się być wyraźnie zabronione we wniosku Komisji (w zależności od nierozwiązanej kwestii rozróżnienia prawnego i językowego w poszczególnych językach urzędowych UE pomiędzy sformułowaniami nie powinny być i nie wykonuje się), choć są one dozwolone w modelu GHS ONZ-etu Forsøg på mennesker og andre primater i forbindelse med denne klassificering er tilsyneladende udtrykkeligt forbudt (med forbehold af den uløste juridiske og sproglige sondring mellem udtrykkene should not og shall not på EU's forskellige officielle sprog) i Kommissionens forslag (selv om sådanne forsøg er tilladt i FN's GHS-model oj4 Eksperymenty na ludziach i innych naczelnych dla celów klasyfikacji wydają się być wyraźnie zabronione we wniosku Komisji (w zależności od nierozwiązanej kwestii rozróżnienia prawnego i językowego w poszczególnych językach urzędowych UE pomiędzy sformułowaniami „nie powinny być” i „nie wykonuje się”), choć są one dozwolone w modelu GHS ONZ-etu. Forsøg på mennesker og andre primater i forbindelse med denne klassificering er tilsyneladende udtrykkeligt forbudt (med forbehold af den uløste juridiske og sproglige sondring mellem udtrykkene »should not« og »shall not« på EU's forskellige officielle sprog) i Kommissionens forslag (selv om sådanne forsøg er tilladt i FN's GHS-model). EurLex-2 Czy dopuszczalne są eksperymenty genetyczne na żywych ludziach? « Er det acceptabelt at udføre genetiske eksperimenter på levende mennesker? Literature Jesteśmy gotowi na eksperymenty z ludźmi? Tror du, vi er klar til en menneskelig testgenstand? Mówił też o eksperymencie przeprowadzonym na grupie ludzi, siedzących przy stole, gotowych do odczuwania radości, płynącej ze zjedzenia posiłku, jaki przed nimi postawiono. Han fortalte også om et eksperiment, hvor en gruppe mennesker sad ved et bord og glædede sig til at nyde et måltid mad, som var blevet serveret for dem. LDS Od czasu do czasu robię eksperymenty na tych spośród moich ludzi, którzy mają zostać ukarani. Fra tid til anden foretager jeg eksperimenter på enkelte medlemmer af mit personale, som skal straffes. Literature Amerykańska Agencja Żywności i Leków jest ostrożniejsza w eksperymentach ze zwierzętami niż Biały Dom w eksperymentach z ludźmi żyjącymi na Bliskim Wschodzie. Den amerikanske levneds- og lægemiddelstyrelse er mere forsigtig med eksperimenter på dyr, end Det Hvide Hus er med eksperimenter med de mennesker, som bor i Mellemøsten. Gatestone Institute Corpus Komory do przeprowadzania eksperymentów środowiskowych na roślinach, zwierzętach i ludziach Kamre til miljøforsøg med planter, dyr og mennesker tmClass
Dobry, momentami wstrząsający film o eksperymentach na ludziach prowadzonych w ramach prowadzonego przez CIA programu MK Ultra.
Strona główna » Filmy o ludziach, którzy odnieśli sukces TOP 20 motywujących historiiFilmy o ludziach, którzy odnieśli sukces Chyba każdy zgodzi się ze stwierdzeniem, że bez motywacji trudno jest osiągać sukcesy – czy to w życiu prywatnym czy zawodowym. Wiele osób zastanawia się, co zrobić, aby zaangażowanie zawsze było optymalne. Jest wiele skutecznych sposobów. Jednym z nich jest inspirowanie się historiami znanych osób, które zrealizowały swoje ambicje i pokazały wszystkim najbliższym czy znajomym, że po prostu można. Nic więc dziwnego, że tak dużo z nas lubi oglądać filmy o ludziach, którzy odnieśli sukces. Jakie filmy motywujące wziąć pod uwagę organizując na przykład następną wizytę w kinie? Zapraszamy do dzisiejszej lektury, w której zostaną przedstawione ciekawe i jednocześnie inspirujące filmy o sukcesie. „Jobs” Chyba nikomu nie trzeba przedstawiać tej postaci. Bez wątpienia Steve Jobs to człowiek, który w swoim życiu zrealizował różne cele. Jeśli interesują Was filmy o ludziach, którzy odnieśli sukces, to jest to propozycja typu „must see”. Przedstawia ona historię tego znanego na całym świecie człowieka. Steve Jobs jest bez wątpienia osobą nietuzinkową. Znajomi mówią, że to ekscentryk oraz buntownik. Niektórzy mieli go nawet… za szaleńca. Zawsze miał swoje zdanie i uważał, że to on ma rację. Trzeba podkreślić, że swoją firmę tak naprawdę założył w… garażu. Początki na pewno nie były zatem takie, jak może wydawać się na pierwszy rzut oka. Warto zaznaczyć, że po kilku latach wprowadził ją na giełdę i dzięki temu stał się milionerem. W swoim życiu musiał borykać się z różnymi sytuacjami – nie tylko tymi pozytywnymi. Potrafił jednak radzić sobie z rozmaitymi niepowodzeniami. Dzięki też tej cesze doszedł tak wysoko. „The Social Network” W dzisiejszych czasach media społecznościowe są bardzo popularne. Praktycznie nie ma osoby, która nie korzysta z Facebooka czy Twittera itp. Twórcą tego pierwszego serwisu jest Mark Zuckerberg. Film „The Social Network” pokazuje historię powstania tego słynnego na cały świat portalu społecznościowego. Trzeba podkreślić, że tutaj także początki nie były łatwe. Mark Zuckerberg pierwotnie założył stronę dotyczącą… studentek z Harvardu. Osoby, które odwiedzały ten portal mogły… oceniać, która z nich jest ładniejsza. Warto wiedzieć, że twórca Facebooka początkowo miał z tego tytułu spore problemy. Aby bowiem założyć taką stronę włamał się do uniwersyteckiej sieci komputerowej. Mark Zuckerberg nie zraził się tym jednak. Pokonał różne przeciwności losu i osiągnął sukces, o którym wiele osób marzy. Jego postać pokazuje, że zawsze trzeba wierzyć i dążyć do realizacji projektów. „Warren Buffett, czyli jak zbić fortunę” Warren Buffett jest uważany za jednego z najlepszych inwestorów na całym świecie. Od wielu lat jego nazwisko zawsze pojawia się na liście najbogatszych obywateli. Jeśli lubicie oglądać filmy o ludziach, którzy odnieśli sukces, to ta propozycja na pewno przypadnie Wam do gustu. Bez wątpienia wielokrotnie zastanawialiście się, co trzeba zrobić, aby zarobić fortunę. Gra na giełdzie to jeden z najlepszych pomysłów. Nie brakuje bowiem ludzi, którzy dzięki temu dorobili się sporej gotówki. Jedną z takich osób jest właśnie Warren Buffett. Film przedstawia rozmaite wskazówki oraz tajemnice z jego prywatnego życia. Widzowie mogą dowiedzieć się, co trzeba robić i jaką życiową postawę przyjąć, aby mieć szansę zbić fortunę i dzięki niej realizować potem swoje marzenia. Jeśli zdecydujecie się oglądnąć ten film, to na pewno nie będziecie zawiedzeni. „Wilk z Wall Street” Kolejna propozycja dla fanów inwestowania i gry na giełdzie. W filmie o powyższym tytule Leonardo DiCaprio znakomicie wcielił się w rolę Jordana Belforta. Widzowie od samego początku wkraczają do świata maklerów giełdowych. Osoby, które wykonują ten zawód często imają się różnych sztuczek, żeby osiągnąć zamierzone cele. Tytułowy bohater tak naprawdę startuje od zera. Jest to jednak osoba, która wie, czego chce, a nie o każdym można to powiedzieć. Jordan Belfort systematycznie pnie się po kolejnych szczeblach kariery. Gwiazdorska obsada, czyli Leonardo DiCaprio, Margot Robbie, Jonah Hill, Matthew McConaughey i wielu innych wspaniałych aktorów sprawia, że film jest bez wątpienia obowiązkową pozycją na liście. I to nie tylko w przypadku osób poszukujących motywacji, ale każdej osoby, która ceni sobie dobre kino. Ponadto film pozwala nam doświadczyć kilku cennych lekcji uczących nas, jak odnieść prawdziwy sukces. To właśnie ten 3-godzinny seans mówi nam, że warto działać pomimo pojawiających się non-stop porażek. Warto je przezwyciężać i nie poddawać się w drodze do celu – po prostu prawdziwie pragnąć realizacji określonych planów. Jordan pokazuje nam również, że kluczem do zwycięstwa jest posiadanie ambicji. Powinniśmy więc stawiać sobie poprzeczkę naprawdę wysoko i nie spoczywać na laurach po dokonaniu wyłącznie jednego z wyzwań. Napotykane przeciwności losu nie mogą nas zniechęcać, lecz powinny stanowić jeszcze większą motywację. „Wilk z Wall Street” to bez wątpienia kolejny film o ludziach, którzy odnieśli sukces – ta historia naprawdę może pozytywnie zainspirować. Jeśli jeszcze go nie widziałeś, koniecznie nadrób zaległości! „Moneyball” Głównym bohaterem filmu jest Billy Beane (w tę rolę wcielił się genialny Brad Pitt). Billy ma za sobą duże niepowodzenie – w przeszłości miał być gwiazdą baseballu. Jego plany jednak spełzły na niczym, mimo tego że dla sportu poświęcił możliwość studiowania na szanowanym uniwersytecie. Postanawia więc porzucić karierę, jednak dalej pozostać w świecie sportu. Billy staje się menadżerem drużyny Oakland Athletics, który działa – jak pierwotnie wydawało się ludziom z najbliższego otoczenia – kompletnie wbrew logice. Decyduje się bowiem postawić na graczy, którzy w opinii fachowców są co najwyżej… przeciętniakami. Billy Beane wykorzystuje jednak nowoczesne analizy komputerowe, które pomagają mu stawiać na właściwych ludzi. Jego kontrowersyjne metody finalnie przynoszą spektakularne osiągnięcia (między innymi jego podopieczni wygrali 20 spotkań z kolei). Brak środków pieniężnych na finansowanie drużyny nie jest w stanie powstrzymać ambitnego menadżera. Nie zważając na opinię innych, działa on na podstawie opracowanej przez siebie strategii i dąży do celu mimo przeciwności losu. Film w doskonały sposób pokazuje, że warto myśleć w nieszablonowy sposób, ponieważ kreatywność może doprowadzić nas na sam szczyt. „Aviator” Film – który został wyreżyserowany przez samego Martina Scorsese – to kolejny dowód na to, że warto dążyć do swoich celów. Pilot i konstruktor maszyn lotniczych w jednym, Howard Hughes (grany przez Leonardo DiCaprio) był człowiekiem o ogromnej woli walki. Nie brakowało mu pasji oraz determinacji. Dzięki temu poradził sobie z bardzo silnym konkurentem na rynku (Pan Am), wykonał premierowy lot dookoła świata (etapowy) czy ustanowił rekord prędkości. Takie filmy o ludziach, którzy odnieśli sukces, bez cienia wątpliwości pokazują, że należy walczyć o realizację swoich marzeń. Nie można zrażać się początkowymi niepowodzeniami, ponieważ one też mogą nas czegoś nauczyć, czegoś, co potem zaprocentuje w przyszłości. „Bogowie” Bogowie to fantastyczna opowieść na faktach o Zbigniewie Relidze (brawurowo zagrał go Tomasz Kot). Profesor zasłynął między innymi tym, że jako pierwsza osoba w naszym kraju przeprowadził udany przeszczep serca – było to w 1985 roku. Trzeba podkreślić, że Zbigniew Religa musiał walczyć z różnymi przeciwnościami losu (przekonania ludzi, opór władzy, brak wiary w jego umiejętności itp.), żeby dokonać tego wielkiego czynu. Uważamy, że każdy Polak powinien zobaczyć ten film. Nie tylko po to, żeby poznać ważną historię. Istotne jest też to, że postawa Zbigniewa Religi może być motorem napędowym do wielu Waszych działań w życiu prywatnym i zawodowym. „Jak zostać królem” Ten dramat historyczny ukazuje fragment życia Króla Wielkiej Brytanii Jerzego VI, czyli ojca obecnie panującej Królowej Elżbiety II. Człowiek, który urodził się w brytyjskiej rodzinie królewskiej. Od zawsze żyjący na świeczniku. Zdawać by się mogło, że jak ryba w wodzie czuje się w otoczeniu ludzi, którzy go obserwują. Jednak Król Jerzy VI, po traumie z dzieciństwa, zmaga się z pewnym problemem, jakim jest jąkanie. Po wielu nieudanych próbach, niejednej wizycie u szanowanych specjalistów z tytułem naukowym oraz szlacheckim, na jego drodze staje logopeda o niecodziennych, a jak na tamte czasy, o bardzo kontrowersyjnych metodach. W jego osobie Król Jerzy VI odnajduje także przyjaciela, z którym przyjaźni się do końca swoich dni. Film ten pokazuje nam osobę zamożną, utytułowaną, a nawet można pokusić się o stwierdzenie, że nie osiągalną dla zwykłego człowieka. Jednocześnie ukazuje Króla, który ma problemy zwyczajnych ludzi i tak jak każdy aby wyzdrowieć musi przejść długą i wyboistą drogę. Król Jerzy VI podejmuje jednak walkę i z pomocą swojego nowego przyjaciela logopedy staje się legendarnym mówcą. Nie poddał się w walce, a co najważniejsze przezwyciężył swój strach przed niemocą. Uwierzył, że może pokonać swoje słabości i nie bał się skonfrontować ze światem. Tak właśnie. Mimo wady wymowy jest Królem. Patrzy na niego cały świat. Jednak udaje mu się osiągnąć sukces, przezwycięża swój strach i nie boi się obnażyć swojej słabości na oczach wielu milionów. „Praktykant” Czy życie kończy się wraz z przejściem na emeryturę? Pewnie wielu osobom tak się wydaje. Praktykant pokazuje jednak, że nigdy nie jest za późno aby wkroczyć z przytupem w nowy etap swojego życia. Wiek jest tu tylko liczbą. Charyzma, głowa pełna pomysłów, chęć działania i ciągłej nauki nie liczy lat. Co więcej okazuje się, że życiowe doświadczenie i przeżyte sytuacje są dużym plusem, który jest także drogowskazem dla jego młodszych współpracowników, a nawet szefowej. Praktykant pokazuje, że nigdy nie jest za późno na to aby osiągnąć sukces. Co więcej sukces to nie tylko pieniądze, a przede wszystkim spełnienie, radość z życia, bycie otwartym na nowości i możliwość dzielenia sukcesu z najbliższymi. Jeśli chcesz działać i coś osiągnąć nie ma znaczenia twój wiek. To tylko liczba, która w żaden sposób cię nie ogranicza. Słowa „jestem za stary” nie istnieją i związane są jedynie z naszą wewnętrzną blokadą, która siedzi w naszej głowie. Tak naprawdę stworzone na potrzebę aby spokojnie móc użalać się nad swoim losem. Praktykantowi na emeryturze udało się osiągnąć sukces i na nowo pokochać życie. Może teraz twoja kolej? „Wielka ucieczka” Czy ucieczka z więzienia może być rozpatrywana w ramach sukcesu? Wydawać by się mogło, że odpowiedź jest jednoznaczna. Ucieczka z więzienia to nie sukces. Jednakże przenieśmy się w czasy II wojny światowej, kiedy to do niewoli trafili brytyjscy i amerykańscy piloci myśliwców. Wszyscy uwięzieni w jednym miejscu na (wydawało się), odpowiednio zabezpieczonym, mało zaludnionym terenie, w odpowiedniej odległości od morza i granicy. Do niewoli trafili zatem patrioci, dla których los kraju był ważniejszy niż własne życie. Ludzie o niesamowitej odwadze i oddaniu. Walczyli dla dobra ogółu, za co przyszło im zapłacić. Jednak nikt nie poddał się bez walki. Co więcej walczyli do końca. Żadna przeciwność nie była w stanie sprawić, że rezygnowali z walki. Jedyne co mogło ich powstrzymać to śmierć. Oczywiście jest to bardzo dramatyczna i skrajna sytuacja. Jednak pokazuje ludzi, którzy walczą o swoje, w tym wypadku o życie na wolności, tak długo aż osiągną sukces, albo przypłacą swoje starania życiem. „Nietykalni” Dla niektórych sukces to pieniądze. Dla innych rodzina i przyjaciele. Dla kogoś może to być szacunek, nieposzlakowana opinia czy prestiż. Ile ludzi tyle definicji sukcesu. Ten człowiek miał wszystko. Jednak w jednej chwili to stracił. Milioner, który uległ wypadkowi, na skutek którego został całkowicie sparaliżowany. Odczuwał jakiekolwiek bodźce jedynie od szyi w górę. Dla wielu tak naprawdę życie skończyło by się w tym momencie. Zresztą tak właśnie traktowało go jego otoczenie – jak by już umarł, a na pewno należało obchodzić się z nim jak z jajkiem. Życie milionera od teraz było tylko egzystencją. Na jego drodze staje jednak młody mężczyzna, który nie raz miał zatargi z prawem i nie specjalnie emanuje współczuciem. Po wyjściu z więzienia szuka pracy i trafia do domu sparaliżowanego mężczyzny. Z początku można uważać, że to się nie uda. Jednak to właśnie zderzenie dwóch światów sprawia, że pomagają sobie nawzajem. Fakt, że dla nowego opiekuna nie ma rzeczy niemożliwych, barier nie do przejścia i każdy może zrobić wszystko decyduje o tym, że sparaliżowany milioner zaczyna przeżywać kolejne przygody, których nie próbował nawet będąc pełnosprawnym. Z kolei młody mężczyzna, w obecności wyrafinowanego, obytego i wykształconego pracodawcy zaczyna wychodzić na prostą i porządkuje swoje dotychczasowe życie. Do tego oboje znajdują w sobie przyjaciela jakiego nigdy nawet sobie nie wymarzyli. Milioner chce znowu żyć, a co więcej korzystać z tego życia. Natomiast nasz opiekun zaczyna doceniać jego kruchość i wartość. Oboje osiągają sukces. Mimo przeciwności losu potrafią wydobyć z tego co mają, to co najlepsze. „Glengarry Glen Ross” Czasem żeby osiągnąć sukces potrzebujemy przysłowiowego kopa. Żyjemy z dnia na dzień. Codzienna rutyna, zero zaangażowania i emocji. Przyjmujemy wszystko takim jakie jest. Oczywiście nie jesteśmy szczęśliwi ale po co coś zmieniać skoro może się nie udać. Nie jest dobrze ale inny mają gorzej więc lepiej nie ryzykować. Jednak co zrobić kiedy nie mamy wyjścia. Albo zaczynasz robić rzeczy niemożliwe albo wylatujesz? Czworo pracowników biura nieruchomości, którzy od dłuższego czasu nie potrafią nic sprzedać staje właśnie przed takim wyzwaniem. Albo osiągną sukces i sprzedadzą to czego nie mogli od długich miesięcy albo zostaną wyrzuceni z pracy. Co więcej w tym konkursie najsłabszy odpada. Z jednej strony to szansa na zmianę, impuls do działania i motywacja. Z drugiej jednak strony, chęć osiągnięcia sukcesu, czyli w tym przypadku utrzymania posady, jest tak duża, że popycha ich do nieetycznych i nie zawsze dobrych działań. Kłamstwo staje się codziennością. Pokazany zostaje świat, w którym nie ważne są środki prowadzące do sukcesu. Ważny jest wyłącznie fakt aby go osiągnąć. Jednak czy każdy musi się temu wyścigowi podporządkować? Oczywiście, że nie. Film pokazuje, że biorący udział w wyścigu szczurów są tak naprawdę przegranymi. Sukces osiągnęli ci, którzy kierują się w swoim postępowaniu zasadami. Mimo, że nie osiągnęli sukcesu w zawodzie nie sprzedali swojej duszy za posadę. Osiągnęli sukces mimo utarty pracy, bo pokazali swój charakter, silną wolę i wiarę w swoje przekonania. „Pirates of Silicon Valley” Dolina Krzemowa, czyli tytułowa Silicon Valley, to znajdujący się w amerykańskim stanie Kalifornia region, w którym już od lat 50. XXw. skupiają się jedne z najbardziej przełomowych działań w zakresie innowacyjnych technologii. Obecnie swoje siedziby mają tam takie firmy, jak Google, Facebook, Hewlett-Packard czy Intel oraz wielu innych gigantów z branży high-tech. Nic więc dziwnego, że swoje kariery rozpoczynały tam takie sławy jak Steve Jobs czy Bill Gates, których chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Także to, że osiągnęli sukces jest bezapelacyjne i raczej nikogo nie trzeba do tego przekonywać. W tym filmie możemy jednak zobaczyć, w jaki sposób postanowili oni zapoczątkować swoje kariery i jak w wyniku tego stworzyli dwie największe korporacje komputerowe – Apple i Microsoft. Potężna dawka motywacji i inspiracji gwarantowana! „Jerry Maguire” Jerry Magiure zostaje nam przedstawiony jako człowiek sukcesu. Pracuje jako agent sportowy zajmujący się transferami zawodników. Jest najlepszy w swojej branży, jednak to czyni z niego bezwzględnego człowieka, który nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swój cel. Do tego ma wielu znajomych, jest szanowanym współpracownikiem, ma kochającą dziewczynę. Wydaje się, że osiągnął sukces. Jednak w rzeczywistości okazuje się, że to co naprawdę czuje każdego dnia to jedynie wyrzuty sumienia z powodu tego w jaki sposób podąża przez życie. Kiedy postanawia podzielić się tym ze swoim otoczeniem okazuje się, że zostaje sam. Jednak brak zasad moralnych zaczął doskwierać mu na tyle, że nie umiał już cieszyć się z pieniędzy, które zarabia i dostatku, którym się otacza. Z pozoru idealne życie w rzeczywistości nie miało nic wspólnego ze szczęściem. Sukces, który osiągnął tak naprawdę nie był tego wart. A może to w ogóle nie był sukces, a jedynie nasze błędne wyobrażenie o nim? Jerry Maguire osiągnął bowiem prawdziwy sukces dopiero wtedy kiedy zdobył się na odwagę i porzucił wygodne życie aby móc spojrzeć sobie w twarz i być z siebie naprawdę zadowolonym. Po raz kolejny przekonujemy się, że nie pieniądze są miarą sukcesu, a życie w zgodzie z samym sobą. „Wielki Mike” Często mając już wszystko zapominamy o tym jak było ciężko na początku naszej drogi. Kiedy osiągniemy sukces nigdy ale to przenigdy nie powinniśmy być obojętni na los tych, którzy mają gorzej. Choć historia zaczyna się bardzo smutno i pokazuje nastolatka, który ma tylko to co na sobie i zapasowy t-shirt w plastikowej reklamówce, za sprawą bogatej rodziny zaczyna poznawać co to dobro. Najzwyklejsze rzeczy, które dla większości są codziennością dla chłopaka są czymś co wcześniej nie było mu dane. Jednak nie tylko on tu zyskuje. Mimo pieniędzy, cała rodzina żyła tak naprawdę obok siebie nie doceniając tego co ma. Za sprawą chłopaka wszyscy zaczynają zwracać na siebie uwagę. On dostaje swoje łóżko, a nawet swój pokój, opiekę i szansę na polepszenie swojego życia. On zmienia ich puste życie w luksusie w rodzinę pełną miłości, współczucia i wzajemnej troski. Mając wszystko czego dusza zapragnie osiągają sukces bo dostrzegają kogoś kto jest bardzo wartościowy ale nikt inny tego nie dostrzegł spod brudnej koszulki i przetartych spodni. Zaczynają także dostrzegać coś więcej poza pieniędzmi i pozorami. Chłopak osiąga sukces bo wykorzystuje daną mu szansę, ciężko pracuje i staje się gwiazdą amerykańskiego footballu. Pokazuje to, że nie ma sytuacji bez wyjścia i każdy ma szansę na sukces, trzeba tylko czasem trochę temu pomóc. „Trener” Jak sam tytuł wskazuje naszym bohaterem będzie trener. Trener drużyny koszykówki, który nie jest jedynie kolejnym ślepo zapatrzonym w boisko. Ten człowiek jest ślepo zapatrzony w drużynę, a właściwie w dzieciaków, których trenuje. Jest świadomy tego, że szkolne gwiazdy koszykówki nie koniecznie przeradzają się w profesjonalnych zawodników. Oczywiście szkolne treningi to szansa na wyrwanie się z getta i lepszą przyszłość. Jednak poza sportem, a raczej przede wszystkim najważniejsza jest nauka i wykształcenia, aby po zakończeniu szkoły nie zostać tak naprawdę z niczym. To nie podoba się szkolnym gwiazdom i ich rodzicom. Jednak trener jest nieugięty i ma swoją miarę sukcesu. Nie uczysz się, nie osiągasz odpowiednich wyników w nauce – nie grasz. Chce tym samym pokazać, że trzeba znaleźć swój życiowy cel, którym niekoniecznie musi być gra w koszykówkę. Aby to osiągnąć nie waha się wykluczyć z gry najlepszych zawodników w najważniejszych momentach dla drużyny jeśli nie spełniają jego warunków. Mimo licznych protestów i początkowych oporów osiąga sukces. Jego drużyna to już nie tylko gwiazdy boiska. Wysoko podniesiona poprzeczka okazuje się przynieść zamierzone rezultaty nie tylko zawodnikom ale i chłopakom, którzy szukają swojej drogi. Trener osiągnął sukces przygotowując swoją drużynę nie tylko do gry ale także do codziennego, dorosłego życia. Jego sukces to tak naprawdę sukces dzieciaków. „Whiplash” Młody perkusista Andrew Neyman to wybitny talent. Jednak jak wiadomo talent nie wystarcza. Aby zostać prawdziwą gwiazdą w swojej dziedzinie trzeba w to zainwestować przede wszystkim ciężką pracę. Wie o tym jego nauczyciel, który w swojej klasie ma samych wybitnie utalentowanych młodych muzyków, którzy w dorosłym życiu zasilają szeregi najlepszych orkiestr na świecie. Wszystko z zewnątrz wygląda idealnie. Jednak w rzeczywistości nauczyciel wymaga od swoich uczniów wręcz rzeczy niemożliwych, a na pewno wykraczających poza standardowe metody. Przede wszystkim ma to wielki wpływ na psychikę młodych talentów, którzy nierzadko nie dają sobie rady z tak wielką presją. Cena za bycie perfekcyjnym jest bardzo wysoka i sprawia, że uczniowie stają się maszyną wymiętą z człowieczeństwa. W ramach nauki i dążenia do ideału nauczyciel wyżywa się na swoich uczniach nie tylko psychicznie ale i fizycznie. Psychopatyczny nauczyciel i uczeń, który w rzeczywistości jest bardziej podobny do niego niż mogłoby nam się wydawać. Obaj dążą do sukcesu idąc po trupach. Nie ma rzeczy, której nie zrobią aby stać się doskonałością samą w sobie. Osiągnięcie sukcesu oznacza ciągłą walkę z samym sobą, swoimi słabościami ale także z innymi muzykami. Poza psychiczną torturą droga do sukcesu okupiona jest także wielką fizyczną batalią. Krew, pot i łzy to codzienność na drodze naszych bohaterów marzących o wielkiej sławie i sukcesie. Możemy zauważyć także, że sukces składa się z wielu porażek, po których trzeba się nauczyć podnosić i wyciągać wnioski aby za każdym razem stawać się lepszą wersją siebie. „W pogoni za szczęściem” Słabo płatna, nie wymagająca, mało prestiżowa i nie przynosząca satysfakcji praca to dla inteligentnego i utalentowanego człowieka katorga. Takie życie wiedzie właśnie Chris Gardner kiedy go poznajemy. Jednak szybko okazuje się, że nie jest to szczyt jego możliwości. Od samego początku Chris chce więcej. Jednak nie czeka na przysłowiową gwiazdkę z nieba, która może nigdy nie spać w jego ręce. Każdego dnia ciężko pracuje na swój sukces. Ciągła nauka okazuje się na tyle czasochłonna, że traci swoją dotychczasową pracę. Wystarcza jednak na to żeby dostać się na stać w biurze maklerskim. Wszystko wygląda idealnie, jednak w rzeczywistości tak nie jest. Staż jest bowiem bezpłatny. Chris szybko traci żonę, dom i wszystkie oszczędności. Można powiedzieć, że teraz została mu tylko miłość do syna, marzenie o lepszym jutrze i zdobycie stanowiska maklera. Mimo nocy spędzonych w schroniskach, dworcach czy przystankach Chris dalej ciężko pracuje i nie poddaje się w walce o lepszą przyszłość dla siebie i swojego syna. Nic nie jest na tyle straszne aby nie można było tego pokonać. W końcu udaje mu się zdobyć stanowisko szkoleniowca brokerów. Jego pozycja szybko rośnie. Film i osoba Chrisa Gardnera po raz kolejny pokazuje, że droga do sukcesu nie jest usłana różami i na wszystko trzeba sobie zapracować, często także rzucając wszystko na jedną kartę. „Slumdog. Milioner z ulicy.” „Nie oszukiwałem. Nie odgadywałem odpowiedzi. Ja je znałem. Nie chodziłem do szkoły, nie czytałem książek. Miałem szczęście. Bo czy to nie szczęście, że zadali mi takie pytania, na jakie znałem odpowiedzi?”. Osiemnastoletni chłopak, który bierze udział w indyjskiej wersji milionerów i wygrywa. Jednak skąd ktoś kto nigdy nie chodził do szkoły i nie czytał książek znał odpowiedzi na te wszystkie pytania? I tutaj zaczynają się podejrzenia. Policja pragnie udowodnić, że ten młody człowiek jest oszustem. Ten w ramach swojej obrony przedstawia dwanaście historii, tyle ile pytań w teleturnieju, próbując udowodnić, że to życie dało mu wszystkie odpowiedzi. Nikt bowiem nie jest nawet w stanie sobie wyobrazić jak taki zwykły chłopak mógł sam z siebie odpowiedzieć na wszystkie pytania. Czy tym razem sukces to wyłącznie sprawka szczęścia? „Limitless” Czy zawsze szukamy najłatwiejszej drogi aby zdobyć to czego pragniemy? Pewnie wiele osób powie, że właśnie o to w życiu chodzi. Jak osiągnąć sukces bez ciągłych wyrzeczeń ponad miarę. To właśnie człowiek sukcesu. I tak też zachowuje się nasz bohater. Pisarz Edward (Eddie) Morra , który nie ma weny, a tym samym nie może odnaleźć swojej drogi. Kiedy w jego ręce dostaje się specyfik, który ma poprawić jego koncentrację, zdolności pisarskie, bystrość umysłu, skupienie i szybkość, bez wahania decyduje się zażyć eksperymentalny lek. Nie jest nawet zainteresowany konsekwencjami zażycia nieznanego mu leku. To co przysłania mu zdolność logicznego myślenia to ogromna chęć osiągnięcia sukcesu. Miała to być łatwa i szybka szansa na sukces i zmianę swojego życia o 180 stopni. Jednak skutki uboczne okazały się tak wielkie, że Eddie kompletnie traci kontrolę nad swoim życiem. Czy zatem ryzyko, które podejmujemy aby bez zbędnego wysiłku osiągnąć szczyt zawsze jest opłacalne? Czy aby na pewno osiągnięcie sukcesu jest tego warte? Konsekwencje są wielkie. Czy warto było poświęcić swoje życie dla tak krótkiej chwili sukcesu? Image sources:
Wpływ eksperymentów psychologicznych na politykę jest często intuicyjny i subiektywny, raczej nie poparty jakimiś badaniami, lecz autorzy na końcu książki wspominając o tym, aby być do tych wpływów sceptycznie nastawionym, co jest bardzo na +, choć nie wiem, czy zakomunikowanie tego na początku książki nie byłoby "uczciwsze"?
Amerykańska Centralna Agencja Wywiadowcza (CIA) w latach 60. finansowała w Danii eksperymenty na sierotach - ujawnił film dokumentalny duńskiej telewizji publicznej DR. Doniesienia o wykorzystywaniu dzieci historycy oceniają jako "szokujące".W trwających od 1962 roku eksperymentach przypominających tortury uczestniczyło 311 dzieci w wieku 4-14 lat, w tym wiele z sierocińców. Badania miały wykazać wpływ genów oraz środowiska na rozwój schizofrenii. Autorem filmu "Poszukiwanie siebie" jest jedna z ofiar tajnego projektu Per Wennick, który dorastał w domu dziecka. "To nie tylko moja historia, ale także wielu innych dzieci" - stwierdził twórca dokumentu. Jak wspomina Wennick, mając 11 lat zgodził się "przeżyć przygodę", za którą obiecano mu kieszonkowe w wysokości 16 koron. Chłopiec został przyprowadzony do piwnicy miejskiego szpitala w Kopenhadze. Zamiast zabawy mężczyzna dziś pamięta tylko cierpienie. Chłopiec został przypięty do krzesła, a do jego kończyn i serca przymocowano elektrody. Przez słuchawki puszczano głośne, przenikliwe dźwięki. Test miał ujawnić, czy Wennick posiada cechy psychopatyczne. Po badaniach dzieciom - ani później, gdy stały się one dorosłe - organizatorzy badań nigdy nie powiedzieli, jaki był cel udziału w testach. Według historyka Jacoba Knage Rasmussena z duńskiego Muzeum Opieki Społecznej, informacje ujawnione w firmie "należy uznać za szokujące". "Po raz pierwszy udało się udokumentować, że dzieci w Danii były poddawane regularnym eksperymentom medycznym. Nie znam podobnych prób w Skandynawii. Jest to sprzeczne z Kodeksem Norymberskim z 1947 roku, regulującym kwestie etyczne po hitlerowskich eksperymentach na ludziach" - powiedział Rasmussen w telewizji DR. Pomysłodawcą badań był psycholog, prof. Zarnoff A. Mednick z Uniwersytetu Michigan. Naukowiec nie mógł jednak przeprowadzić eksperymentu w USA, gdyż brakowało w tym kraju ewidencji ludności, potrzebnej do kontaktu z badanymi ludźmi w długim okresie czasu, nawet gdy przeprowadzą się do innego miasta. Z duńskiej strony eksperymenty nadzorował psychiatra Fini Schulsinger. Poddawane analizom były dzieci, których matki chorowały na schizofrenię oraz jako grupa kontrolna nie mające w rodzinie osób z zaburzeniami psychicznymi. Wennick ostatni raz został poddany badaniu w wieku 24 lat i również wówczas nie otrzymał odpowiedzi, czemu służą testy. Mając 34 lata przebywał w szpitalu z powodu choroby skóry i wtedy odkrył, że informacje o jego chorobie są przesyłane do Instytutu Psychologicznego. "To było pogwałcenie moich praw obywatelskich. Okazało się, że inni mogą o mnie wiedzieć więcej niż ja sam" - stwierdził. Na pomysł zrealizowania filmu Wennick wpadł w 2018 roku, gdy na festiwalu w Amsterdamie (IDFA) zobaczył amerykański dokument o tajnym eksperymencie polegającym na rozdzieleniu trojaczek i umieszczeniu ich w rodzinach z różnych warstw społecznych. "Wówczas skojarzyłem tę sytuację ze swoimi doświadczeniami i udałem się do archiwów" - powiedział w DR Wennick. Według Wennicka tylko w pierwszym roku trwania projektu duńskie władze otrzymały od Amerykanów równowartość dzisiejszych 4,6 mln koron (620 tys. euro). Daniel Zyśk (PAP) js/
K ilka myśli po konferencji Premiera i Ministra Zdrowia: 1. Rządowa strona gov.pl informuje: "Obecnie nie wiadomo, jaki poziom ochrony przez
tłumaczenia eksperyment na ludziach Dodaj expérimentation humaine Adrian Shaw prowadziła eksperymenty na ludziach, by leczyć takich jak Alexander Kirk. Adrian Shaw faisait des expérimentations humaines pour soigner des gens comme Alexander Kirk. Żadnych eksperymentów na człowieku opensubtitles2 Nie zgadzałem się na eksperymenty na ludziach. Je n'ai jamais accepté de faire des tests sur les gens. Nazwanie tego eksperymentami na ludziach byłoby eufemizmem. L'appeler une expérimentation humaine serait généreux. Nie mogą zmusić pracownika do uczestnictwa w eksperymentach na ludziach. Ils ne peuvent obliger les employés à subir des expériences sur l'homme. Eksperymenty na ludziach, panie Rosenberg. Des expériences sur des êtres humains, M. Rosenberg. Jak eksperymenty na ludziach mają to zmienić? Eh bien, en quoi l'expérimentation sur des humains change cela? Nieomal nieograniczony budżet na pozbawione jakiejkolwiek kontroli eksperymenty na ludziach. Budget quasi illimité pour des expériences sur des sujets humains sans aucun contrôle. Literature Przedmiot: Domniemane eksperymenty na ludziach przeprowadzane przez turecką armię Objet: Importation de carburants en Grèce EurLex-2 Robią eksperymenty na ludziach. Ils l'expérimentent sur des humains. A jednak, pomimo Ŝe nie ustawała w wysiłkach i pomimo Ŝe przeprowadzała eksperymenty na ludziach, poniosła klęskę. Cependant, malgré ses efforts assidus et ses expériences sur les humains, elle avait échoué. Literature Tak, w raporcie o eksperymentach na ludziach. Sous le titre " expériences illégales sur les humains. " Eksperymenty na ludziach są niezgodne z zaleceniami uniwersytetu i FDA. Les expériences sur l'humain sont contre les règles du ministère et de l'université. Przeprowadza eksperymenty na ludziach Ce monstre utilise des hommes pour faire des expériences. Jego wzrok zatrzymał się na słowach: EKSPERYMENTY NA LUDZIACH. Son regard s’attarda sur les mots expérimentation humaine. Literature Do czasu gdy gazeta nie opublikowała zdjęcia, na którym widać go przeprowadzającego ten sam eksperyment na człowieku. Son avenir était prometteur mais un journal publia une photo le montrant réaliser l'expérience sur des humains. - Prowadziliście eksperymenty na ludziach, zgadza się? — Vous avez fait des expériences sur des êtres humains ? Literature Adrian Shaw prowadziła eksperymenty na ludziach, by leczyć takich jak Alexander Kirk. Adrian Shaw faisait des expérimentations humaines pour soigner des gens comme Alexander Kirk. Szczerze wierzę, że wraz z Brightborn prowadzą eksperymenty na ludziach. Je crois qu'avec Brightborn, ils font des expériences sur des êtres humains. Człowiek, który większość dorosłego życia spędził na przeprowadzaniu wątpliwych eksperymentów na ludziach. Un homme qui a passé sa vie d'adulte à mener des expériences douteuses sur des sujets humains. Wkrótce zaczęto przeprowadzać podobne eksperymenty na ludziach. Des expériences ont bientôt suivi sur les humains. Literature A ona: " Gadaj z komisją od eksperymentów na ludziach ". Elle m'a dit: " Occupez- vous d'obtenir l'approbation du comité de révision sur les sujets humains pour cette recherche. " QED Zmuszał go do eksperymentów na ludziach, czy coś takiego. Il l'a obligé à faire des expériences sur des gens. Popierał prowadzenie dalszych badań w obozach takich jak Jednostka 731, w których przeprowadzano eksperymenty na ludziach. Ces armes furent utilisées après des essais menés par des unités de recherche bactériologiques comme l'unité 731 pratiquant des expérimentations sur des humains. WikiMatrix Podejrzewamy, że był ofiarą eksperymentów na ludziach! On a des raisons de croire que cet homme a été sujet à des expériences médicales inhumaines. Eksperymenty na ludziach wobozach koncentracyjnych. Les expérimentations humaines des camps de concentration. Literature Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
Pierwszy fragment - Dziennik.pl. "Pokolenie Ikea" film o ludziach, którzy z seksu uczynili cel życia. Pierwszy fragment. Film w kinach od 3 marca. Zobacz teaser. Szybki seks nigdy nie był bardziej dostępny – twierdzą bohaterowie „ Pokolenia Ikea ", ekranizacji bestsellerowej książki o tym samym tytule, autorstwa Piotra C.. Jak
Początki nowych dyscyplin naukowych to zawsze problem wyznaczenia granic. W przypadku psychologii standardy badań zostały wyznaczone dopiero po serii nieetycznych lub kontrowersyjnych eksperymentów z udziałem ludzi i zwierząt. Oto 10 z nich, które współcześnie nie miałyby szans na realizację. 1. Mały Albert W latach ’20 na Uniwersytecie Johns Hopkins przeprowadzony został kontrowersyjny i do dziś dyskutowany eksperyment behawioralny. Pomysłodawcą był doktor John Watson, pomagała mu asystentka Rosalia Rayner. Eksperyment przeprowadzono na jedenastomiesięcznym osieroconym chłopcu imieniem Albert. Eksperyment polegał na pokazaniu chłopcu białego szczura i jednoczesnym uderzeniu młotkiem w metalowy pręt w celu wywołania u niego warunkowej reakcji emocjonalnej – strachu na widok zwierzęcia. Bardzo szybko u Alberta wytworzyła się taka właśnie warunkowa reakcja emocjonalna. Po pięciodniowej przerwie reakcja dziecka na szczura (już bez uderzania w pręt) przetrwała. Badacze stwierdzili także występowanie transferu, czyli przeniesienia reakcji emocjonalnej na inne podobne zwierzęta i przedmioty jak np. na królika, psa, futro, watę, siwą głowę samego lekarza czy maskę Świętego Mikołaja. Reakcja emocjonalna w każdym z tych przypadków była podobna. Eksperyment jest kontrowersyjny ponieważ badacze nie przeprowadzili odwarunkowania reakcji u chłopca. Prawdopodobnie pozostała u niego do końca życia. Chłopiec zmarł mając 6 lat z powodu niewyjaśnionej choroby. 2. Eksperyment Ascha Przeprowadzony przez Solomona Ascha w 1955 roku eksperyment jest jednym z najsłynniejszych badań psychologicznych dotyczących konformizmu. Asch prosił ochotników, aby jak najdokładniej przyjrzeli się trzem przedstawionym im liniom o różnej długości (A, B, C) i zadecydowali, do której z nich najbardziej podobny jest odcinek X umieszczony na kartce obok. W rzeczywistości odcinki X i C były tej samej długości, a badani nie mieli co do tego żadnych wątpliwości, jeśli siedzieli sami przed ekranem. W takich warunkach 98% badanych udzielała odpowiedzi zgodnej z prawdą. Odpowiedzi badanych dramatycznie zmieniały się jednak, gdy byli oni przepytywani grupowo. Asch podstawiał 7 osób, które w przekonaniu badanej osoby były także ochotnikami, choć naprawdę byli to wynajęci aktorzy. W pierwszych dwóch próbach (z innymi kartami) aktorzy mieli udzielać prawidłowych odpowiedzi. W trzeciej próbie mieli natomiast wprowadzać badaną osobę w błąd. W takich warunkach 2/3 badanych przynajmniej raz zmieniała zdanie podążając za błędnym stwierdzeniem większości, że „X jest podobne do A”. Asch w swoim eksperymencie posłużył się jednak oszustwem i przeprowadził go bez uzyskania świadomej zgody uczestników, dlatego też badanie nie może być współcześnie powtarzane. 3. Efekt przechodnia Niektóre psychologiczne eksperymenty zaprojektowane, aby testować efekt przechodnia są uważane za nieetyczne, jak na dzisiejsze standardy. W 1968 roku John Darley i Bibb Latané zainteresowali się zachowaniem świadków przestępstw, którzy nie podejmują działań widząc akt przemocy. Zaintrygował ich szczególnie przypadek Kitty Genovese, młodej kobiety, której morderstwo obserwowało wiele osób, ale nikt nie powstrzymał sprawcy. Para przeprowadziła eksperyment na Uniwersytecie Columbia. Uczestnikom badania dawano ankietę i zostawiano ich samych w pokoju aby ją wypełnił. Następnie zaczynano wpuszczać do pomieszczenia nieszkodliwy dym. Badanie wykazało, że uczestnik znajdujący się w pomieszczeniu sam był znacznie szybszy w reagowaniu na zagrożenie i zgłaszaniu dymu niż uczestnicy, którzy byli w grupie. Z czasem rozwinięto formułę sprawdzając reakcje przechodniów na atak padaczki (symulowany przez podstawionego aktora). Badania zostały uznane za nieetyczne przez stopniowe wystawianie uczestników na ryzyko szkód psychologicznych. Jednak w internecie znaleźć można współczesne wersje tego eksperymentu. 4. Eksperyment Milgrama Przeprowadzony w 1961 i 1962 roku na Uniwersytecie Yale eksperyment badał uległość wobec autorytetów. Jego autor zastanawiał się nad przyczynami ślepego posłuszeństwa wobec zbrodniczych rozkazów, które w czasie II wojny doprowadziły zwyczajnych ludzi do aktów przemocy i w efekcie dokonania się Holocaustu. Uczestnicy byli przekonani, że są częścią badań nad zależnością pomiędzy procesem zapamiętywania a karami. Każde badanie składało się z pary „ochotników” – „nauczyciela” i „ucznia”, ale w rzeczywistości uczeń był aktorem – prawdziwym uczestnikiem był więc mężczyzna wcielający się w rolę nauczyciela. „Nauczyciel” otrzymywał instrukcje, aby naciskać przycisk, wywołujący porażenie prądem za każdym razem, gdy uczący się udzieli nieprawidłowej odpowiedzi. Napięcie rzekomo stopniowo rosło, w rzeczywistości jednak aktor nie był podłączony do prądu. Odgrywał swoją rolę – skarżył się na ból, nawet jęczał i wył. Milgram stwierdził, że większość uczestników była uległa wobec rozkazu aby kontynuować aplikowanie wstrząsów, mimo wyraźnego dyskomfortu u osoby „uczącej się”. Gdyby faktycznie traktowano uczestników tak silnymi wstrząsami, jak wskazywała podstawiona maszyneria większość „uczący się” zostałaby w rzeczywistości zabita przez partnerów badania. Ujawnienie takiej informacji uczestnikowi byłoby przykładem szkodliwego efektu psychologicznego. 5. Eksperyment Harlowa W 1950 roku Harry Harlow z University of Wisconsin testował zależność dziecka od matki, wykorzystując małpy. Małą małpkę oddzielano od matki, którą zastępowano dwoma fantomowymi „matkami”, jedna wykonana była z tkaniny a drugą z drutu. Szmaciana „matka” służyła do pocieszania małego natomiast druciana karmiła dziecko butelką. Małpka spędzała większość swojego dnia ze szmacianą lalką, a tylko około jedną godzinę dziennie z drucianą, mimo powiązania jej z jedzeniem. Harlow straszył również zwierzę i poddawał stresującym zadaniom żeby badać, którą lalkę wybierze w trudnych sytuacjach. Przeprowadzał również eksperymenty oddzielając jedną małpę od pozostałych, aby pokazać, że te, które nie uczą się życia w grupie za młodu, nie będą w dorosłych życiu zdolne zasymilować się z innymi ani znaleźć partnera. Eksperymenty Harlowa zostały przerwane w 1985 roku ze względu na zmianę zasad traktowania zwierząt i ludzi w eksperymentach. 6. Wyuczona bezradność Równie kontrowersyjne były eksperymenty na zwierzętach psychologa Martina Seligmana, twórcy pojęcia „wyuczona bezradność”. W ich trakcie umieszczał psy w klatkach w taki sposób, by nie mogły one uniknąć porażenia prądem. Po pewnym czasie i kilkunastu nieskutecznych próbach uniknięcia bólu, psy przestawały walczyć – kładły się na podłodze i biernie znosiły cierpienie. Zwierzęta nie podejmowały prób zmienienia swojej sytuacji nawet, gdy przeniesiono je do klatek, z których mogły łatwo uciec! Zachowanie to wynikało z wyuczenia bierności i bezradności. 7. Eksperyment Muzafera Sherifa Został przeprowadzony w 1954 roku przez tureckiego psychologa na grupie chłopców, badał dynamikę grupy w obliczu konfliktu. Uczestnicy sądzili, że są uczestnikami zwykłego obozu letniego. Nie wiedzieli, że biorą udział w eksperymencie. Podzielono ich na dwie grupy, które separowano od siebie. Jedyny kontakt następował podczas zajęć sportowych, na których grupy konkurowały ze sobą. Psycholog podtrzymywał napięcie między grupami przez stosowanie punktacji wyników, z czasem generował też problemy jak np. brak wody, aby integrować grupę w obliczu problemów. Po jakimś czasie udało się wytworzyć w grupach silne zażyłości czyniąc ich członków bardziej zżytymi ze sobą. Choć eksperyment wydaje się prosty i nieszkodliwy, nieetyczne było wykorzystanie oszustwa, ponieważ chłopcy nie wiedzieli, że biorą udział w eksperymencie psychologicznym. Sherif również nie uzyskał od uczestników świadomej zgody. 8. Walka z jąkaniem W 1939 roku na Uniwersytecie Iowa, Wendell Johnson i jego zespół chciał odkryć przyczynę jąkania, próbując uleczyć z niego kilka sierot. Z 22 młodych i nieświadomych uczestników 12 nie miało problemów z mową. Połowa grupy doświadczała pozytywnych wzmocnień podczas zajęć, podczas gdy druga grupa musiała radzić sobie z negatywnymi formami „motywacji” nauczyciela, który stale powtarzał dzieciom, że się „zacinają” przy mówieniu. Pod koniec eksperymentu wszystkie dzieci mówiły normalnie, jednak w grupie doświadczającej negatywnych „motywacji” rozwinęły się różne problemy z samooceną, które często pojawią się u osób jąkających. Być może zainteresowania naukowca wiązały się z własnymi problemami z dzieciństwa. Jednak reputacja nieetycznego badacza doprowadziła finalnie do usunięcia go z uczelni. 9. Jasnoocy kontra ciemnoocy Jane Elliott nie była psychologiem, ale opracowała jedno z najbardziej znanych i kontrowersyjnych ćwiczeń antydyskryminacyjnych. Będąc nauczycielką w szkole podstawowej, w 1968 roku podzieliła swoich uczniów na dwie grupy w zależności od koloru oczu. Chciała aby jej uczniowie doświadczyli, czym w praktyce jest dyskryminacja. Zadanie rozpoczęła w dzień po zabiciu Martina Luthera Kinga. Ćwiczenie uczyniło ją znaną na całym świecie działaczką na rzecz przeciwdziałania dyskryminacji. Po podzieleniu klasy na dwie grupy Elliott przytoczyła fałszywe badania mówiące o tym, że jedna grupa była lepsza od drugiej. Przez cały dzień jedna grupa była traktowana jako gorsza. Elliott zaobserwowała, że wystarczy dzień dla grupy „dominującej”, aby stać się okrutną, a w przypadku dyskryminowanych bardziej niepewną. Kolejnego dnia dzieci zmieniły się, aby wszyscy mogli poczuć to samo. Ćwiczenia Elliott wywołany wiele reakcji przez co prawdopodobnie nie będą nigdy powtarzane w klasach. Główne obawy etyczne dotyczą zgody na uczestnictwo, mimo iż niektórzy z pierwszych uczestników wciąż traktują eksperyment jako doświadczenie, które zmieniło ich życie. 10. Eksperyment Zimbardo W 1971 roku Philip Zimbardo z Uniwersytetu Stanforda przeprowadził swój słynny eksperyment więzienny, który miał na celu zbadanie zachowań grupowych i znaczenia ról społecznych. Zimbardo i jego zespół wybrali grupę 24 mężczyzn, którzy zostali uznani za zdrowych fizycznie jak i psychicznie. Mężczyźni zgłosili się do udziału w „badaniu psychologicznym życia więziennego”, w który płacono 15 dolarów dziennie. Połowa została losowo przydzielona do grupy więźniów, a druga połowa do strażników. Eksperyment rozgrywał się w piwnicy wydziału psychologii Stanforda, gdzie zespół Zimbardo stworzył prowizoryczne więzienie. Eksperymentatorzy dołożyli starań, aby stworzyć realistyczne wrażenie w tym m. in. dokonywano aresztowań w domach uczestników. Strażnikom wydano pobieżne instrukcje m. in. aby nigdy nie stosować przemocy wobec więźniów, ale utrzymać ich pod kontrolą. Pierwszy dzień przeszedł bez incydentów, ale więźniowie zbuntowali się na drugi dzień barykadując się w swoich komórkach i ignorując strażników. Prawdopodobnie to doprowadziło do przemocy psychicznej, która później nastąpiła. Strażnicy zaczęli rozdzielać więźniów na „dobrych” i „złych” i ustanawiać kary jak robienie pompek, odosobnienie i publiczne upokorzenie wobec zbuntowanych więźniów. „W ciągu zaledwie kilku dni nasi strażnicy stali się sadystyczni a nasi jeńcy popadli w depresję, okazując oznaki skrajnego stresu”. Eksperyment pierwotnie planowany na dwa tygodnie skończyło się piątego dnia. Badanie wymknęło się spod kontroli psychologów, wywołując trwałe efekty w psychice uczestników.
15+ najlepszych filmów o szpitalach psychiatrycznych. 18 Grudzień, 2021 Valery. Większość gatunek horroru związane z zagrożeniami zewnętrznymi - demony, duchy, zabójcy i mściwi byli kochankowie. Ale psychologiczny horror wydaje się sięgać znacznie głębiej. Jeśli bycie oddanym kochankiem jest złe, o ile gorsza jest zdrada
Niepokojące eksperymenty na ludziach nie są To coś, o czym przeciętny człowiek myśli za dużo. Postęp osiągnięty w ciągu ostatnich 150 lat historii ludzkości jest raczej osiągnięciem, o którym przypomina nam się prawie codziennie. Osiągnięcia w dziedzinach takich jak biomedycyna i psychologia oznaczają, że nie musimy już martwić się o takie rzeczy, jak śmiertelne choroby lub masturbacja jako forma szaleństwa. Na dobre i na złe opracowaliśmy skuteczniejsze sposoby gromadzenia informacji, leczenia nieprawidłowości skórnych, a nawet zabijania się nawzajem. Ale to, o czym nie przypomina nam się stale, to ludzkie życie, które zostało zniszczone lub utracone w imię tego postępu. Poniżej znajduje się lista 30 najbardziej niepokojących eksperymentów na ludziach w historii. Tearoom Sex Study Źródło obrazu Socjolog Laud Humphreys często zastanawiał się nad mężczyznami, którzy dopuszczają się ze sobą bezosobowych aktów seksualnych w publicznych toaletach. Zastanawiał się, dlaczego „seks w herbaciarni” – fellatio w publicznych toaletach – doprowadził do większości homoseksualnych aresztowań w Stanach Zjednoczonych. Humphreys zdecydował się zostać „królową obserwacyjną” (osobą, która obserwuje i kaszle, gdy zbliża się policjant lub nieznajomy). jego doktorat rozprawa doktorska na Washington University. W trakcie swoich badań Humphreys obserwował setki aktów fellatio i przeprowadzał wywiady z wieloma uczestnikami. Odkrył, że 54% jego badanych było żonatych, a 38% wyraźnie nie było ani biseksualnych, ani homoseksualnych. Badania Humphreysa obaliły szereg stereotypów utrzymywanych zarówno przez opinię publiczną, jak i organy ścigania. Więźniowie jako obiekty testowe Źródło obrazu W 1951 roku dr Albert M. Kligman, dermatolog z University of Pennsylvania i przyszły wynalazca Retin-A, rozpoczął eksperymenty na więźniach w więzieniu Holmesburg w Filadelfii. Jak później Kligman powiedział reporterowi gazety: „Przede mną widziałem tylko akry skóry. To było jak rolnik, który po raz pierwszy zobaczy pole”. W ciągu następnych 20 lat więźniowie chętnie pozwalali Kligmanowi wykorzystywać swoje ciała do eksperymentów z pastami do zębów, dezodorantami, szamponami, kremami do skóry, detergentami, płynnymi dietami, kroplami do oczu, pudrami do stóp i farbami do włosów. Chociaż testy wymagały ciągłych biopsji i bolesnych procedur , żaden z osadzonych nie doznał długotrwałej krzywdy. Henrietta Lacks Źródło obrazu W 1955 roku Henrietta Lacks, biedna, niewykształcona Afroamerykanka z Baltimore, była nieświadomym źródłem komórek, które następnie hodowano do celów badań medycznych. Chociaż naukowcy próbowali hodować komórki wcześniej , Henrietta były pierwszymi z powodzeniem utrzymywanymi przy życiu i sklonowanymi. Komórki Henrietty, znane jako komórki HeLa, odegrały kluczową rolę w rozwoju szczepionki przeciwko polio, badaniach nad rakiem, badaniach nad AIDS, mapowaniu genów i niezliczonych innych przedsięwzięciach naukowych. Henrietta zmarła bez grosza przy duszy i była pochowany bez nagrobka w cmentarz rodzinny. Przez dziesięciolecia jej mąż i pięcioro dzieci pozostawali w ciemności na temat niesamowitego wkładu żony i matki we współczesną medycynę. Projekt QKHILLTOP Źródło obrazu W 1954 roku CIA opracowała eksperyment o nazwie Projekt QKHILLTOP w celu zbadania chińskich technik prania mózgu, które następnie wykorzystali do opracowania nowych metod przesłuchań. Badaniami kierował dr Harold Wolff z Cornell University Medical School. Po zażądaniu od CIA dostarczenia mu informacji na temat uwięzienia, deprywacji, poniżenia, tortur, prania mózgu, hipnozy i nie tylko, zespół badawczy Wolffa zaczął formułować plan, dzięki któremu opracowaliby tajne leki i różne procedury uszkadzające mózg. Zgodnie z listem, który napisał, aby w pełni przetestować skutki szkodliwych badań, Wolff spodziewał się, że CIA „udostępni odpowiednie osoby”. Stateville Penitentiary Malaria Study Źródło obrazu Podczas II wojny światowej malaria i inne choroby tropikalne utrudniały wysiłki amerykańskich sił zbrojnych na Pacyfiku. W celu opanowania projektu Malaria Research Project powstał w Stateville Penitentiary w Joliet w stanie Illinois. Lekarze z University of Chicago wystawili 441 więźniów-ochotników na ukąszenia od komarów zarażonych malarią Chociaż jeden z więźniów zmarł na zawał serca, naukowcy twierdzili, że jego śmierć nie miała związku z chwalony eksperyment był kontynuowany w Stateville przez 29 lat i obejmował pierwszy test na ludziach z Primaquine, lekiem wciąż używanym w leczeniu malarii i zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis. Emma Eckstein i Sigmund Freud Źródło obrazu Pomimo poszukiwania pomocy Zygmunta Freuda w przypadku niejasnych objawów, takich jak dolegliwości żołądkowe i lekka depresja , 27-letnia Emma Eckstein została „potraktowana” przez niemieckiego lekarza z powodu histerii i nadmiernej masturbacji, nawyku wówczas uważanego za niebezpieczny dla zdrowia psychicznego. Leczenie Emmy obejmowało niepokojącą operację eksperymentalną, podczas której została znieczulona tylko miejscowym środkiem znieczulającym i kokainą. wnętrze jej nosa zostało wypalone. Nic dziwnego, że operacja Emmy była katastrofą. Niezależnie od tego, czy Emma była legalnym pacjentem medycznym, czy źródłem bardziej miłosnego zainteresowania Freuda, jak sugeruje ostatni film, Freud leczył Emmę przez trzy lata. Dr William Beaumont i żołądek Źródło obrazu W 1822 r. handlarz futrami na wyspie Mackinac w Michigan został przypadkowo postrzelony w brzuch i poddany leczeniu przez dr Williama Beaumonta. Pomimo złych przewidywań handlarz futrami przeżył – ale z dziurą (przetoką) w żołądku, która nigdy się nie zagoiła. Dostrzegając wyjątkową możliwość obserwacji procesu trawienia, Beaumont zaczął przeprowadzać eksperymenty. Beaumont przywiązywał jedzenie do sznurka, a następnie wkładał je przez otwór w żołądku handlarza. Co kilka godzin Beaumont wyjmował jedzenie, aby obserwować, jak zostało strawione. Chociaż eksperymenty Beaumonta były makabryczne, na całym świecie przyjęto, że trawienie jest procesem chemicznym, a nie mechanicznym. Terapia elektrowstrząsami u dzieci Źródło obrazu W latach sześćdziesiątych dr Lauretta Bender ze szpitala Creedmoor w Nowym Jorku rozpoczęła to, co uważała za rewolucyjne leczenie dzieci z problemami społecznymi – terapię elektrowstrząsami. Metody Bender obejmowały przesłuchanie i analizę wrażliwego dziecka przed dużą grupą, a następnie delikatny nacisk na głowę dziecka. Podobno każde dziecko poruszające się pod wpływem presji wykazywało wczesne objawy schizofrenii. Jako ofiara niezrozumianego dzieciństwa, Bender miał być niesympatyczny wobec dzieci, którymi się opiekowała. Do czasu zakończenia leczenia Bender zastosowała terapię elektrowstrząsami na ponad 100 dzieciach, z których najmłodsze miało trzy lata. Projekt Karczoch Źródło obrazu W latach pięćdziesiątych XX wieku Biuro Wywiadu Naukowego CIA przeprowadził serię projektów kontroli umysłu, próbując odpowiedzieć na pytanie „Czy możemy uzyskać kontrolę nad jednostką do tego stopnia, że będzie ona wykonywała nasze rozkazy wbrew swojej woli, a nawet fundamentalnym prawom natury?” Jeden z tych programów, Project Artichoke, badał hipnozę, wymuszone uzależnienie od morfiny, odstawienie narkotyków i stosowanie chemikaliów w celu wywołania amnezji u nieświadomych ludzi. Chociaż projekt został ostatecznie zamknięty w połowie lat sześćdziesiątych, projekt otworzył drzwi do szeroko zakrojone badania nad zastosowaniem kontroli umysłu w operacjach terenowych. Zapalenie wątroby u dzieci upośledzonych umysłowo Źródło obrazu W latach 50. XX wieku Willowbrook State School, nowojorska państwowa instytucja dla dzieci upośledzonych umysłowo, rozpoczęła przeżywających wybuchy zapalenia wątroby. Ze względu na niehigieniczne warunki praktycznie nieuniknione było, że te dzieci zarazią się zapaleniem wątroby. Dr Saul Krugman, wysłany w celu zbadania epidemii, zaproponował eksperyment, który pomógłby w opracowaniu szczepionki. Jednak eksperyment wymagał celowego zakażenia dzieci z chorobą, chociaż badanie Krugmana było kontrowersyjne Od samego początku krytycy zostali ostatecznie uciszeni listami pozwoleń otrzymanymi od rodziców każdego dziecka. W rzeczywistości zaoferowanie dziecku udziału w eksperymencie często było jedynym sposobem zagwarantowania przyjęcia do przeludnionej instytucji. Operacja Midnight Climax Źródło obrazu Początkowo założony w latach 50. XX wieku jako podprojekt CIA- sponsorowany, kontrolujący umysł program badawczy Operation Midnight Climax miał na celu zbadanie wpływu LSD na jednostki. W San Francisco i Nowym Jorku osoby, które nie wyrażały zgody, były zwabiane do kryjówek przez prostytutki z listy płac CIA, które nieświadomie podawały LSD i inne substancje zmieniające umysł, a także były monitorowane zza szyb w jedną kryjówki zostały zamknięte w 1965 roku, kiedy odkryto, że CIA podawała ludziom LSD, Operacja Midnight Climax była teatrem szeroko zakrojonych badań nad szantażem seksualnym, technologią inwigilacji i użyciem narkotyków zmieniających umysł w operacjach terenowych. . Badanie ludzi przypadkowo narażonych na promieniowanie Fallout Źródło obrazu „ Badanie reakcji ludzi narażonych na znaczące promieniowanie beta i gamma w 1954 r. w wyniku wypadnięcia z broni wysokowydajnej ”, znane lepiej jako Projekt było badaniem medycznym przeprowadzonym przez Stany Zjednoczone na mieszkańcach Wysp Marshalla. Kiedy próba nuklearna Castle Bravo dała wynik większy niż pierwotnie oczekiwano, rząd wszczął ściśle tajne badanie w celu „oceny ciężkości obrażeń popromiennych” przypadkowo narażonym. Chociaż większość źródeł zgadza się, że ekspozycja była niezamierzona, wielu Marshallów uważało, że Projekt został zaplanowany przed testem Castle Bravo. W sumie 239 Marshallese było narażonych na znaczące poziomy promieniowania. The Monster Study Źródło obrazu W 1939 roku badacze z University of Iowa Wendell Johnson i Mary Tudor przeprowadzili eksperyment z jąkaniem na 22 osieroconych dzieciach w Davenport w stanie Iowa. Dzieci podzielono na dwie grupy, z których pierwsza przeszła pozytywną terapię mowy, w której chwalono dzieci za płynność mowy. W drugiej grupie dzieci zostały poddane terapii negatywnej i były bagatelizowane za każdą niedoskonałość mowy. Dzieci normalnie mówiące z drugiej grupy miały problemy z mową, które następnie utrzymywały do końca życia. Johnson i Tudor, przerażeni wiadomościami o eksperymentach na ludziach przeprowadzonych przez nazistów, nigdy nie opublikowali wyników swojego „Badania potworów”. Projekt MKUltra Źródło obrazu Projekt MKUltra to nazwa kodowa operacji badawczej sponsorowanej przez CIA, która eksperymentowała z inżynierią behawioralną człowieka. W latach 1953-1973 program stosowali różne metodologie, aby manipulować stanami psychicznymi obywateli amerykańskich i kanadyjskich. Ci nieświadomi ludzie poddawani testom podawali LSD i inne leki zmieniające umysł, hipnozę, deprywację sensoryczną, izolację, wykorzystywanie werbalne i seksualne oraz różne formy tortur. Przeprowadzono badania na uniwersytetach, szpitalach, więzieniach i firmach farmaceutycznych. Chociaż projekt miał na celu opracowanie „materiałów chemicznych nadających się do wykorzystania w tajnych operacjach”, projekt MKUltra został zakończony przez zlecone przez Kongres dochodzenie w sprawie działań CIA w ramach eksperymentu USA s dla noworodków Źródło obrazu W latach 60. XX wieku naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego rozpoczęli eksperyment w celu zbadania zmian ciśnienia krwi i przepływu krwi. Badacze wykorzystali 113 noworodków w wieku od jednej godziny do trzech dni. W jednym eksperymencie wprowadzono cewnik przez tętnicę pępowinową do aorty. Następnie stopy noworodka zanurzono w lodowatej wodzie w celu zbadania ciśnienia w aorcie. W innym eksperymencie do 50 noworodków indywidualnie przypinano do deski do obrzezania, a następnie przechylano tak, aby krew uderzyła im do głowy i można było monitorować ciśnienie krwi. Projekt Aversion Źródło obrazu W 1969 roku w czasie obrzydliwego apartheidu w RPA tysiące homoseksualistów zostało przekazanych pod opiekę doktora Aubreya Levina, pułkownika wojskowego i psychologa przekonanego, że może „wyleczyć” homoseksualistów. W szpitalu wojskowym Voortrekkerhoogte niedaleko Pretorii Levin stosował elektrowstrząsową terapię awersyjną, aby „przeorientować” swoich pacjentów. Elektrody przymocowano do ramienia pacjenta przewodami biegnącymi do tarczy skalibrowanej od 1 do 10. Homoseksualnym mężczyznom pokazano zdjęcia nagiego mężczyzny i zachęcano do fantazjowania, po czym pacjent był poddawany silnym wstrząsom. Kiedy Levin został ostrzeżony, że mógłby zostać nazwany łamaczem praw człowieka, wyemigrował do Kanady, gdzie obecnie pracuje w szpitalu klinicznym. Eksperymenty medyczne na więźniach Źródło obrazu Być może jedna z zalet bycia Więzień w kalifornijskim więzieniu San Quentin zapewnia łatwy dostęp do uznanych lekarzy z Bay Area. Ale jeśli tak jest, to wadą jest to, że ci lekarze mają również łatwy dostęp do osadzonych. Od 1913 do 1951 roku dr Leo Stanley, główny chirurg w San Quentin, wykorzystywał więźniów jako obiekty testowe w różnych dziwacznych eksperymentach Stanleya obejmowały sterylizację i potencjalne leczenie grypy hiszpańskiej. W jednym szczególnie niepokojącym eksperymencie Stanley przeprowadził przeszczepy jąder żyjących więźniów przy użyciu jąder skazanych na egzekucję oraz, w niektórych przypadkach, kóz i dzików. Zmiana płci Źródło obrazu W 1965 roku Kanadyjczyk David Peter Reimer był urodzony biologicznie mężczyzna. Ale w wieku siedmiu miesięcy jego penis został przypadkowo zniszczony podczas niekonwencjonalnego obrzezania przez kauteryzację. John Money, psycholog i zwolennik idei, że płeć jest wyuczona, przekonał Reimerów, że ich syn z większym prawdopodobieństwem osiągnie pomyślne, funkcjonalne dojrzewanie płciowe jako dziewczynka. Chociaż Money nadal notował tylko sukces przez lata, własna relacja Davida podkreślała, że nigdy nie identyfikował się jako kobieta. Dzieciństwo spędził na droczeniu, ostracyzowaniu i poważnej depresji. W wieku 38 lat David popełnił samobójstwo, strzelając sobie w głowę. Wpływ promieniowania na jądra Źródło obrazu W latach 1963-1973 dziesiątki więźniów z Waszyngtonu i Oregonu zostało użytych jako obiekty testowe w eksperymencie mającym na celu zbadanie wpływu promieniowania na jądra. Przekupiony gotówką i sugestią zwolnienia warunkowego 130 osadzonych dobrowolnie zgodziło się uczestniczyć w eksperymentach przeprowadzonych przez Uniwersytet Waszyngtoński w imieniu rządu USA. W większości przypadków badanych poddawano działaniu ponad 400 radów promieniowania (odpowiednik 2400 prześwietleń klatki piersiowej) w odstępach 10-minutowych. Jednak znacznie później więźniowie dowiedzieli się, że eksperymenty były znacznie bardziej niebezpieczne, niż im powiedziano. W 2000 r. Byli uczestnicy uregulowali pozew zbiorowy na kwotę 2,4 miliona dolarów z Uniwersytetu. Eksperyment z więzieniem Stanford Źródło obrazu Przeprowadzony na Uniwersytecie Stanforda w dniach 14-20 sierpnia 1971 r. Eksperyment Więzienny Stanforda był badaniem przyczyn konfliktu między strażnikami wojskowymi a więźniami. Wybrano dwudziestu czterech studentów płci męskiej i losowo przydzielono im role więźniów i strażników. Następnie zostali umieszczeni w specjalnie zaprojektowanym pozorowanym więzieniu w piwnicy budynku psychologii Stanford. Osoby wyznaczone na strażników stosowały środki autorytarne i poddawały więźniów torturom psychologicznym. Co zaskakujące, wielu więźniów zaakceptowało nadużycia. Chociaż eksperyment przekroczył oczekiwania wszystkich badaczy, został nagle zakończony już po sześciu dniach. Eksperymenty z kiłą w Gwatemali Źródło obrazu Od 1946 do 1948 roku rząd Stanów Zjednoczonych, prezydent Gwatemali Juan José Arévalo i niektóre ministerstwa zdrowia Gwatemali współpracowali przy niepokojącym eksperymencie na ludziach z nieświadomym Obywatele Gwatemali. Lekarze celowo zakażali żołnierzy, prostytutki, więźniów i pacjentów psychiatrycznych z kiłą i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, próbując śledzić ich nieleczony naturalny postęp. Eksperyment, leczony tylko antybiotykami, przyniósł co najmniej 30 udokumentowanych zgonów. W 2010 roku Stany Zjednoczone wystosowały oficjalne przeprosiny do Gwatemali za udział w tych eksperymentach. Badanie Tuskegee Syphilis Źródło obrazu W 1932 roku amerykańska służba zdrowia rozpoczęła współpracę z Tuskegee Institute w celu śledzenia naturalny postęp nieleczonej kiły. W hrabstwie Macon w stanie Alabama znaleziono i zatrudniono sześciuset biednych, niepiśmiennych, męskich dzierżawców. Spośród 600 mężczyzn tylko 399 miało wcześniej kiłę i żadnemu z nich nie powiedziano, że ma chorobę zagrażającą życiu. Zamiast tego powiedziano im, że w zamian za uczestnictwo otrzymują bezpłatną opiekę zdrowotną, posiłki i ubezpieczenie pogrzebowe. Nawet po udowodnieniu, że Penicylina jest skutecznym lekarstwem na kiłę w 1947 r., Badania kontynuowano do 1972 r. Oprócz osobników pierwotnych ofiarami badania były żony, które zaraziły się chorobą oraz dzieci urodzone z wrodzoną kiłą. W 1997 roku prezydent Bill Clinton oficjalnie przeprosił osoby dotknięte tak zwanym „najbardziej niesławnym eksperymentem biomedycznym w historii Stanów Zjednoczonych”. Eksperyment Milgram W 1961 roku Stanley Milgram, psycholog z Uniwersytetu Yale, rozpoczął serię eksperymentów z zakresu psychologii społecznej, które mierzyły gotowość badanych do posłuszeństwa zaledwie trzy miesiące po rozpoczęciu procesu niemieckiego nazistowskiego zbrodniarza wojennego Adolfa Eichmanna, eksperyment Milgrama miał na celu odpowiedź na pytanie: „Czy to możliwe, że Eichmann i jego milion wspólników w Holokauście wykonywali właśnie rozkazy?” W eksperymencie dwóch uczestników (jeden potajemnie aktor, a drugi nieświadomy obiekt testu) podzielono na dwa pokoje, w których mogli się nawzajem słyszeć, ale nie widzieć. Następnie badany czytał serię pytań aktorowi, karając każdą błędną odpowiedź porażeniem prądem. Chociaż wiele osób wskazywało na chęć przerwania eksperymentu, prawie wszyscy badani kontynuowali, gdy powiedziano im, że nie zostaną pociągnięci do odpowiedzialności lub że nie będzie żadnych trwałych uszkodzeń. Zarażone komary w miastach Źródło obrazu W 1956 i 1957 r. Armia Stanów Zjednoczonych przeprowadziła szereg eksperymentów z bronią biologiczną w miastach Savannah w stanie Georgia i Avon Park na Florydzie. W jednym takim eksperymencie miliony zainfekowane komary zostały wypuszczone do obu miast, aby sprawdzić, czy owady mogą rozprzestrzeniać żółtą febrę i dengę. , setki naukowców zapadło na choroby, które obejmowały gorączkę, problemy z oddychaniem, martwe urodzenia, zapalenie mózgu i dur brzuszny. Aby sfotografować wyniki swoich eksperymentów, badacze wojskowi udawali pracowników służby zdrowia. W wyniku badań zginęło kilka osób. Eksperymenty na ludziach w Związku Radzieckim Źródło obrazu Od 1921 roku i przez większość XXI wieku Związek Radziecki zatrudniał laboratoria trucizn znane jako Laboratorium 1, Laboratorium 12 i Kamera jako tajne ośrodki badawcze agencji tajnej policji. Więźniowie Gułagów byli narażeni na działanie wielu śmiertelnych trucizn, których celem było znalezienie bezsmakowej, bezwonnej substancji chemicznej, której nie można było wykryć po śmierci. Testowane trucizny obejmowały między innymi gaz musztardowy, rycynę, digitoksynę i kurarę. Mężczyźni i kobiety w różnym wieku io różnym stanie fizycznym byli przenoszeni do laboratoriów i podawani jako „lekarstwa” lub jako część posiłku lub napoju. Eksperymenty na ludziach w Korei Północnej Źródło obrazu Kilka Korei Północnej Uciekinierzy opisywali, że byli świadkami niepokojących przypadków eksperymentów na ludziach. W jednym z rzekomych eksperymentów 50 zdrowym więźniarkom podano zatrute liście kapusty – wszystkie 50 kobiet zmarło w ciągu 20 minut. Inne opisane eksperymenty obejmują wykonywanie operacji na więźniach bez znieczulenia, celowe głodzenie, bicie więźniów po głowie przed użyciem ofiar przypominających zombie do celów treningowych oraz komnat, w których mordowane są całe rodziny gazem duszącym. Mówi się, że co miesiąc czarna furgonetka znana jako „wrona” zbiera 40-50 osób z obóz i zabiera ich w znane miejsce do eksperymentów. Nazi Human Exp erimentacja Źródło obrazu Na przestrzeni III Rzeszy i Holokaustu, nazistowskie Niemcy przeprowadziły serię eksperymentów medycznych na Żydach, jeńcach, Romach i innych prześladowanych grupach. Eksperymenty były przeprowadzane w obozach koncentracyjnych iw większości przypadków kończyły się śmiercią, oszpeceniem lub trwałym kalectwem. Szczególnie niepokojące eksperymenty obejmowały próby genetycznej manipulacji bliźniakami; przeszczep kości, mięśni i nerwów; narażenie na choroby i gazy chemiczne; sterylizacja i cokolwiek innego, co mogli wymyślić niesławni nazistowscy lekarze. Po wojnie te zbrodnie były sądzone w ramach procesu norymberskiego i ostatecznie doprowadziły do opracowania Norymberskiego Kodeksu etyki lekarskiej. Jednostka 731 Źródło obrazu W latach 1937–1945 cesarska armia japońska opracowała tajny eksperyment badawczy dotyczący broni biologicznej i chemicznej o nazwie Jednostka 731. Na podstawie W dużym mieście Harbin jednostka 731 była odpowiedzialna za niektóre z najbardziej okrutnych zbrodni wojennych w historii. Chińscy i rosyjscy badani – mężczyźni, kobiety, dzieci, niemowlęta, osoby starsze i kobiety w ciąży – poddawano eksperymentom, które obejmowały usuwanie narządów z żywego ciała, amputację w celu zbadania utraty krwi, ataków wojny bakteryjnej i testowania broni . Niektórym więźniom usunięto nawet żołądki, a przełyk ponownie przymocowano do jelit. Wielu naukowców zaangażowanych w Jednostkę 731 osiągnęło wybitne kariery polityczne, akademickie, biznesowe i medyczne. Materiały radioaktywne u kobiet w ciąży Źródło obrazu Krótko po drugiej wojnie światowej, w obliczu zbliżającej się zimnej wojny w umysłach Amerykanów, wielu badaczy zajmowało się radioaktywnością i wojną chemiczną. W eksperymencie na Uniwersytecie Vanderbilt 829 kobietom w ciąży podano „napoje witaminowe”, o których powiedziano, że poprawią zdrowie ich nienarodzonych dzieci. Zamiast tego napoje te zawierały radioaktywne żelazo, a naukowcy badali, jak szybko radioizotop przedostał się do łożyska. co najmniej siedem dzieci zmarło później na raka i białaczkę, a same kobiety doświadczyły wysypki, siniaków, anemii, wypadania włosów i zębów oraz raka. Gaz musztardowy testowany w amerykańskich wojskowych Źródło obrazu W W 1943 r. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych wystawiła swoich marynarzy na działanie gazu musztardowego. Oficjalnie marynarka wojenna testowała skuteczność nowej odzieży i masek przeciwgazowych, które okazały się tak przerażające podczas pierwszej wojny światowej. Najgorsze eksperymenty miały miejsce na Naval Research Laboratory w Waszyngtonie Po ośmiu tygodniach skontaktowano się z chłopcami w wieku siedemnastu i 18 lat z obozu szkoleniowego i zapytali, czy chcą wziąć udział w eksperymencie, który pomógłby skrócić wojnę. Dopiero gdy chłopcy dotarli do laboratorium badawczego, powiedziano im, że eksperyment obejmuje gaz musztardowy. Uczestnicy, z których prawie wszyscy doznali poważnych oparzeń zewnętrznych i wewnętrznych, zostali zignorowani przez Marynarkę Wojenną, aw niektórych przypadkach zagrożeni ustawą o szpiegostwie. W 1991 roku raporty zostały ostatecznie odtajnione i przekazane Kongresowi. Źródła 28. Więźniowie jako obiekty testowe 27. Brak Henrietty Braków Henrietty 26. Projekt QKHILLTOP 25. Stateville Penitentiary Malaria Study Stateville Penitentiary Malaria Study: Primaquine 24. Emma Eckstein 23. Dr. William Beaumont Dr. William Beaumont 21. Terapia elektrowstrząsami u dzieci 21. Projekt Karczoch 20. Operacja Midnight Climax 19. Badanie ludzi przypadkowo narażonych na promieniowanie opadu 18. Eksperyment potwora 17. Projekt MKUltra 16. Eksperymenty na noworodkach 15. Projekt niechęci 14. Eksperymenty medyczne na osadzonych 13. Zmiana płci 12. Wpływ promieniowania na jądra 11. Eksperyment w więzieniu Stanford 10. Eksperyment z kiłą w Gwatemali 9. Badanie Tuskegee Syphilis 8. Eksperyment Milgrama 7. Zarażone komary w miastach 6. Eksperymenty na ludziach w Związku Radzieckim 5. Eksperymenty na ludziach w Korei Północnej 4. Nazistowskie eksperymenty na ludziach 3. Jednostka 731 2. Materiały radioaktywne u kobiet w ciąży 1. Gaz musztardowy testowany przez wojsko amerykańskie gaz musztardowy testowany przez wojsko amerykańskie
W tym celu przeprowadzał na więźniach - w tym dzieciach - bardzo bolesne, powodujące ślepotę eksperymenty. Świadkowie widzieli próbki oczu o przeróżnych kolorach, które ponumerowane leżały na stole oraz były przytwierdzone do ściany, niczym barwna kolekcja motyli. Wszystko to w imię badań nad pigmentacją.
szukam takich wlasnie filmow z ta tematyka. cos jak dom na przekletym wzgorzu horrory psychologiczne itd. itp. eksperymenty na ludziach, badania, i inne takie piotrszmidt16 w odpowiedzi na post: Freddie | hella_266 w odpowiedzi na post: Freddie | Panterka w odpowiedzi na post: Freddie | "Cube" się nadaje? Freddie w odpowiedzi na post: Panterka | pierwsze 2 tak, choc jeden ogladalem. cube jednak troche nie :D jak ktos sobie cos przypomni to wrzuci ;) White_Carnation w odpowiedzi na post: Freddie | The Jacket - Obłęd.
Na przykład teksty o „synestezyjnych eksperymentach” Charlesa Sheelera, Paula Stranda, Francisa Bruguière’a, Harry’ego Smitha, „queerowej eks- presji amerykańskiej awangardy filmowej” (Kenneth Anger, Jack Smith, Andy Warhol, David Wojnarowicz), o home movies i wideodzienniku, czyli „kinie ama- torskim w kontekście awangardy Kategoria: XIX wiek Data publikacji: Autor: Przy tekście pracowali także: Anna Winkler (redaktor) Maria Procner (fotoedytor) Po pierwsze nie szkodzić? Hipokratejska zasada nie zawsze przyświecała lekarzom. Pionierzy medycyny, genialni naukowcy i sadystyczni zwyrodnialcy nieraz odkładali etykę na bok, gdy przychodziło do eksperymentowania na ludziach. Ostatecznie czy nie taka jest cena postępu? Motywacje, leżące u podstaw medycznych eksperymentów, zazwyczaj były szlachetne: oczekiwano, że badania pomogą w zrozumieniu ludzkiego organizmu, opracowaniu nowych lekarstw i metod terapii czy też po prostu ratowaniu życia. Nie brakowało jednak również lekarzy, którzy za hasłami o postępie i walce o zdrowie kryli sadystyczną ciekawość. Niezależnie od swoich pobudek ci, którzy wkroczyli na grząski grunt zmieniania swoich pacjentów w króliki doświadczalne, złamali pewne tabu. Którzy posunęli się w tym najdalej? Prace nad chorym towarem Jedną z najbardziej mrocznych kart w historii medycyny zapisali podczas II wojny światowej nazistowscy „lekarze” na czele z Aniołem Śmierci – doktorem Josefem Mengele. Dla niego i jemu podobnych sadystów w kitlach III Rzesza była prawdziwym rajem. Jak relacjonuje Gretchen E. Schafft, badaczka zajmująca się hitlerowskimi Niemcami: „Eksperymentujący na ludziach pseudonaukowcy mogli liczyć na wsparcie instytucji państwowych. Ich pacjentów nazywano «Krankengut», chorym towarem”. Voronzow/domena publiczna Naziści prowadzili w Auschwitz nieludzkie eksperymenty na osadzonych – wykorzystywali do tego również dzieci. W obozach koncentracyjnych „medycy” testowali między innymi sterylizację za pomocą promieniowania roentgenowskiego, sprawdzali działanie wątpliwych leków, prowadzili „badania” nad hipotermią, tyfusem czy malarią i przeprowadzali bestialskie zabiegi chirurgiczne. Za swoje zbrodnie po wojnie zostali postawieni przed trybunałem w Norymberdze. Jednak nie tylko naziści lubowali się w nieludzkich eksperymentach. Szczególne „osiągnięcia” na tym polu mieli również badacze z Rosji – na przykład Ilia Iwanow, profesor biologii z Uniwersytetu Charkowskiego, który snuł wizje międzygatunkowego krzyżowania ludzi i zwierząt. Zobacz również:Co ma człowiek do mikroba? Wspólną historię! Sekretne życie bakteriiTrucizna, lekarstwo, eliksir piękności – oto historia „żywego srebra”Mała bakteria i wielki problem, czyli pięć wieków z kiłą Trucizna doskonała O ile jednak w przypadku Iwanowa nikt poważnie nie ucierpiał, to już eksperymenty prowadzone przez Grigorija Majranowskiego miały bardziej tragiczne konsekwencje. W latach 30. ubiegłego wieku ten toksykolog dostał od Stalina zadanie specjalne. „Oprócz przygotowania skutecznych trucizn miał także stworzyć substancje, które zabijałyby, nie zostawiając śladu w ciele ofiary” – referują Andrzej i Marta Goworscy, publicyści piszący między innymi o naukowcach w ZSRR. Królikami doświadczalnymi radzieckiego badacza zostali więźniowie. Jak opisują autorzy „Naukowców spod czerwonej gwiazdy”: „Kat otrzymywał od Majranowskiego «zamówienie» , zawierające charakterystykę ofiar do pseudonaukowych eksperymentów, na przykład rasę, wiek, stan zdrowia czy tuszę”. Co działo się później z „obiektami” badań? Zwyrodniały naukowiec testował na nich takie trucizny jak strychnina, kurara, cyjanek czy akonityna (jeden z najbardziej zabójczych alkaloidów roślinnych). Kres jego pseudoeksperymentom położył dopiero koniec II wojny światowej. Nie chodziło jednak o to, że zbrodniarza (lub jego mocodawców) ruszyło sumienie. Po prostu w ZSRR przejściowo zniesiono karę śmierci i… zabrakło dla niego skazańców. Co nie oznacza, że przestał zabijać – po prostu robił to poza ścianami laboratorium. Prawdziwy doktor Frankenstein Nie zawsze jednak makabryczne badania były efektem szaleństwa bądź zbrodniczych ciągot prowadzącego je naukowca. Zdarzało się, że lekarze w dobrej wierze zmieniali swoich pacjentów w króliki doświadczalne. A że ci czasem umierali? Cóż, było to wkalkulowane ryzyko… „Chirurdzy nieraz zapuszczali się w ślepe uliczki, (…) dawali się porwać niewczesnej fantazji na długo przedtem, zanim anestezja i sala operacyjna były na nią gotowe” – zauważa Thomas Morris w książce „Sprawy sercowe. Historia serca w jedenastu operacjach”. Tak było choćby w przypadku prac wiktoriańskiego lekarza Charlesa Moora, pioniera leczenia tętniaków aorty. Procedurę, którą opracował, wykonywano jeszcze w latach 40. XX wieku. Polegała ona na wypełnieniu tętniaka zwojem drutu, wokół którego organizm chorego utworzyłby fibrynową otoczkę, „odcinającą zasilanie” krwiaka. Pierwszy pacjent Moore’a przeżył zaledwie cztery dni (do tętniaka wciśnięto mu 25 metrów stalowego drutu), lecz nie zraziło to środowiska medycznego. Jak opisuje Morris: Inni chirurdzy szybko docenili elegancką prostotę zabiegu Moore’a i stosowali go z licznymi modyfikacjami. Zamiast drutu próbowano używać katgutu, jedwabiu i końskiego włosia, a dwaj chirurdzy włoscy wprowadzili nawet do wnętrza tętniaka liczne sprężynki zegarowe, który to eksperyment zakończył się śmiercią pacjenta, gdy kilka z tych sprężynek dostało się do serca. publiczna Charles-Édouard Brown-Séquard podłożył podwaliny pod stworzenie sztucznego krążenia. Igranie ze zdrowiem i życiem chorych opłaciło się za to w przypadku francuskiego fizjologa, Charlesa-Édouarda Browna-Séquarda. Nie zamierzał on bawić się w boga – choć, paradoksalnie, celem jego badań było… przywracanie życia zmarłym! Swój najsłynniejszy eksperyment (na ściętym gilotyną skazańcu) Francuz przeprowadził 18 czerwca 1851 roku. Odczekał, aż ciało przestępcy ogarnie rigor mortis, po czym amputował nieboszczykowi rękę i zaczął wstrzykiwać w nią własną, świeżą krew. „Dwaj przyjaciele, którzy mu towarzyszyli, ciekawi spektaklu, upuścili z żyły lewej ręki Browna-Séquarda jedną trzecią pinty krwi, którą energicznie ubili i przefiltrowali przez gałganek, po czym wstrzyknęli ją w odciętą kończynę” – relacjonuje autor książki „Sprawy sercowe”. Makabryczna metoda zadziałała – mięśnie skazańca przestały być sztywne i zaczęły reagować na bodźce, kładąc podwaliny pod prace nad sztucznym krążeniem, które dziś nieraz ratuje pacjentów kardiochirurgicznych. Dzieciństwo rodem z horroru Eksperymenty na więźniach, skazańcach czy ochotnikach to jedno, zupełnie inną kwestią są jednak badania prowadzone na dzieciach. Poddawanie najmłodszych potencjalnie śmiertelnym procedurom tylko po to, by zaspokoić własną chorą ciekawość bądź przetestować kolejny niesprawdzony pomysł, jest zwyczajnie moralnie złe. Mimo to nie brakowało ludzi, którzy byli gotowi przymknąć oko na etyczne aspekty tego przedsięwzięcia. Już w XIII wieku cesarz Fryderyk II Hohenstauf, zafascynowany rozwojem mowy u maluchów, kazał zamknąć grupę dzieci w odosobnieniu. Chciał w ten sposób odtworzyć język Adama i Ewy, ale jedyne, co osiągnął, to śmierć małych badanych (którzy na dodatek nie wykształcili sobie żadnej metody komunikacji). Cranach Starszy /domena publiczna Cesarz Fryderyk II Hohenstauf przeprowadził tzw. eksperyment deprywacyjny, by odtworzyć mowę Adama i Ewy. Skutek? Badane dzieci zmarły. Nad nieletnimi podopiecznymi pastwił się także logopeda Wendell Johnson, autor osławionego „Monster Study”. W 1939 roku wybrał on 22 sieroty, z których niemal połowa się jąkała. Te zacinające się przy mówieniu badacze zachęcali do ćwiczeń. Natomiast dzieci niemające kłopotów z mówieniem lekarz i jego współpracownica, Mary Tudor, zwyczajnie sterroryzowali. Na skutki nie trzeba było długo czekać. Już po dwóch dniach maluchy zaczęły przejawiać problemy (niektóre całkiem zamilkły). Ze „skutkami ubocznymi” w postaci jąkania nieszczęsne ofiary eksperymentu zmagały się przez wiele lat. Również chirurdzy mają sobie w tym temacie sporo do zarzucenia. Doktor Leonard Bailey w październiku 1984 roku postanowił przeszczepić nowo narodzonej dziewczynce serce pawiana. Mała pacjentka po zabiegu przeżyła niespełna trzy tygodnie, a cała sprawa odbiła się szerokim echem w środowisku medycznym. Skalpel na kłopoty sercowe Na równie chybiony (i opłakany w skutkach) pomysł wpadł w 1948 roku kanadyjski chirurg Gordon Murray. On także zajmował się problemami sercowymi u najmłodszych. Jego podopieczni cierpieli z powodu nieprawidłowości nazywanej kolokwialnie „dziurą w sercu”. To prosta, lecz potencjalnie śmiertelnie groźna wada, którą dziś stosunkowo łatwo się leczy. W połowie ubiegłego wieku lekarze nie mieli jednak dostępu do wnętrza organu, by móc po prostu zaszyć otwór. Doktor Murray postanowił więc załatać ubytek za pomocą tkanki łącznej z uda. Tak opisuje ten zabieg Thomas Morris w książce „Sprawy sercowe”: Za pomocą dużej igły przeciągnął dwa czy trzy paski tego materiału na wskroś serca, od przodu do tyłu, tak że przesłoniły otwór, a następnie mocno je dociągnął (…). Murray nazwał tę technikę żywym szwem, gdyż użytym materiałem nie był jedwab czy ketgut, lecz własna tkanka pacjenta. Sam pomysł był genialny, lecz w praktyce niezadowalający, nigdy bowiem nie dochodziło do całkiem szczelnego zamknięcia otworu. Jedno dziecko zmarło podczas operacji, a stan pozostałej trójki poprawił się tylko nieznacznie. Ojciec milionów dzieci O etycznych kosztach postępu medycznego zrobiło się głośno w kwietniu ubiegłego roku, kiedy władze Nowego Jorku usunęły z Central Parku pomnik pioniera nowoczesnego położnictwa, Jamesa Mariona Simsa. Dlaczego? Przecież nie bez powodu nazywano go „ojcem amerykańskiej ginekologii”. Wypracował rewolucyjną technikę naprawiania przetoki pęcherzowo-pochwowej, co w XIX wieku było stosunkowo częstym powikłaniem poporodowym. I on nie był jednak bez winy. Wprawdzie jako lekarz miał na uwadze przede wszystkim dobro swoich pacjentek, ale jego działania w roli naukowca do dziś budzą grozę. publiczna James Marion Sims przeszedł do historii jako ojciec amerykańskiej ginekologii. Stworzył używane do dziś urządzenie – wziernik ginekologiczny. Zanim bowiem upowszechnił swoją metodę, doskonalił ją na czarnoskórych niewolnicach. Jedną z kobiet zoperował przeszło 30 razy – oczywiście bez znieczulenia. Powszechne było wówczas przekonanie, że Afroamerykanie nie czują bólu, co było lekarzom bardzo na rękę. Wszystko po to, by móc zaoferować „właściwym” pacjentkom najlepszą możliwą opiekę. Nie był to jedyny przykład poświęcania jednostek w imię większego dobra – bo tak najczęściej szaleńcy i wizjonerzy prowadzący kontrowersyjne eksperymenty medyczne tłumaczą swoje postępowanie. Wystarczy wspomnieć Tuskagee i Gwatemalę, gdzie amerykańscy uczeni zarażali obywateli kiłą, czy przypadek z 2016 roku, kiedy to koncern farmaceutyczny testował na pacjentach z Rumunii środki psychotropowe – bez ich zgody! Jednak czy takie postępowanie można w ogóle usprawiedliwić? Zdaniem niektórych – tak, ponieważ bez eksperymentów na ludziach medycyna stałaby w miejscu. Inni uważają jednak, że koszt jest zbyt duży, niezależnie od korzyści. Ostatecznie naczelna zasada tej nauki brzmi: „nie szkodzić”. Bibliografia: Stephen Amidon, Thomas Amidon, Genialna maszyna. Biografia serca, Znak, 2012. Marta i Andrzej, Goworscy, Naukowcy spod czerwonej gwiazdy, PWN 2016. Thomas Morris, Sprawy sercowe. Historia serca w jedenastu operacjach, Wydawnictwo Literackie, 2019. Gretchen E. Schafft, Od rasizmu do ludobójstwa. Antropologia w Trzeciej Rzeszy, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2006. Ings Simon, Stalin i naukowcy, Agora 2017. Jürgen Thorwald, Stulecie chirurgów, Znak 2010. L. Lewis Wall, The medical ethics of Dr J Marion Sims: a fresh look at the historical record, „Journal of Medical Ethics”, 2006/06, 32(6). Zobacz również wQ2c9.
  • u1rqere43e.pages.dev/61
  • u1rqere43e.pages.dev/54
  • u1rqere43e.pages.dev/32
  • u1rqere43e.pages.dev/26
  • u1rqere43e.pages.dev/81
  • u1rqere43e.pages.dev/13
  • u1rqere43e.pages.dev/22
  • u1rqere43e.pages.dev/73

    • film o eksperymentach na ludziach